12/8/11

" ... η θάλασσα που σμίγει με τον Ήλιο ..."


Την ξαναβρήκα!
Ποια; Την αιωνιότητα.
Είναι η θάλασσα που σμίγει
                         Με τον ήλιο.

Ψυχή μου εσύ αθάνατη,
Στον όρκο σου δοσμένη
Κι ας είναι η νύχτα αβάσταχτη
Κι η μέρα κολασμένη.

Από την κρίση των ανθρώπων
Από τα πάθη τα κοινά
Απαλλαγμένη!
Απογειώνεσαι …

- Καμιά ελπίδα πια.
Όχι άλλο γενηθήτω.
Επιστήμη, καρτερία
Σίγουρη η τιμωρία.

Δεν υπάρχει αύριο
Θράκα που αχνοφέγγει
Χρέος σου
Το πάθος.

Την ξαναβρήκα!
- Ποια; - Την Αιωνιότητα.
Είναι η θάλασσα που σμίγει
                         Με τον Ήλιο.

Arthur Rimbaud « Μια εποχή στη Κόλαση»