Την ξαναβρήκα!
Ποια; Την αιωνιότητα.
Είναι η θάλασσα που σμίγει
Με τον ήλιο.
Ψυχή μου εσύ αθάνατη,
Στον όρκο σου δοσμένη
Κι ας είναι η νύχτα αβάσταχτη
Κι η μέρα κολασμένη.
Από την κρίση των ανθρώπων
Από τα πάθη τα κοινά
Απαλλαγμένη!
Απογειώνεσαι …
- Καμιά ελπίδα πια.
Όχι άλλο γενηθήτω.
Επιστήμη, καρτερία
Σίγουρη η τιμωρία.
Δεν υπάρχει αύριο
Θράκα που αχνοφέγγει
Χρέος σου
Το πάθος.
Την ξαναβρήκα!
- Ποια; - Την Αιωνιότητα.
Είναι η θάλασσα που σμίγει
Με τον Ήλιο.
Arthur Rimbaud « Μια εποχή στη Κόλαση»