Μεγαλώνοντας, εκτιμά κανείς τις χάρες και τις χαρές του
Φθινοπώρου.
Πριν μερικά χρόνια, ήταν το μάζεμα από τις παραλίες και τις
αλάνες, στα φρεσκοβαμμένα σχολεία και ο αγώνας της μάθησης για ένα καλύτερο
μέλλον …(ας μη γελάσω).
Σήμερα, από το άλλο ηλικιακό μετερίζι πια, ανακουφίζει η
επιστροφή στην καθημερινότητα, το μάντρωμα της έξαλλης πιτσιρικαρίας, το
γήινο χρωμάτισμα της φύσης και
–επιτέλους- λίγη δροσιά˙ και η μυρωδιά της βροχής στο καψαλισμένο χώμα… (ας μη
γελάσω).
Παράλληλα, τα αλυσοπρίονα άρχισαν το κελάηδισμά τους στους
γύρω λόφους, ανεξέλεγκτο αντάρτικο ενάντια στην ηλίθια πολιτική «ελέγχου των
καυσίμων», όπως λένε - ή αιμοσταγή φορομπηχτικό κολπάκι, όπως το λέω εγώ, ενώ ο
ουρανός μαυρισμένος, ασθμαίνει από το παράνομο (κατά τ’ άλλα) κάψιμο των
καλαμιών, από τα επιδοτούμενα σταροκαλαμποχώραφα του ποτιστικού μας κάμπου …
(ας μη γελάσω)
Α! παράλειψη θα ήταν
η μη αναφορά της τσίκνας και των τουρκοσκυλοτσιφτετελίων από την ξακουστή
εμποροπανήγυρη, των σκονισμένων κινέζικων και της καλοσιτεμένης χοληστερίνης …
(ας μη γελάσω)
Ιδανική θα ήταν η
εικόνα του Σεπτέμβρη μας, αν δεν τον πιάναν στο στόμα τους, οι γκρινιάρηδες-
ανικανοποίητοι ονειροπόλοι του Φθινοπώρου.
Αρκετά πια, καθίστε αναπαυτικά στους καναπέδες σας (σαν
καλοί Στουρναραίοι) και ετοιμασθείτε να υποδεχθείτε την ΑΝΑΠΤΥΞΗ!!! (sorry, αλλά, εδώ θα γελάσω)._
