Ίσως να υπερβάλλω κιόλας με την έκπληξή μου για τη στάση όλης της ελληνικής κοινωνίας και των ΜΜΕ καθοδηγητών της, καθώς και της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας.Σε όλες τις εφημερίδες δεσπόζουν πρωτοσέλιδα φωτογραφίες του τραυματία νεαρού αστυνομικού συνοδευόμενες από ανακοινώσεις των πολιτικών κομμάτων και άρθρα, που άλλοτε αναρωτιούνται(!) για την κατάσταση που έχει περιέλθει η κοινωνία μας, και άλλοτε συγκρίνουν τα δύο περιστατικά και μιλώ για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή και τον τραυματισμό του –επίσης νεαρού- αστυνομικού.
Ξαφνικά και ως εκ θαύματος η αστυνομία άρχισε να γίνεται ...συμπαθής από ένα μεγάλο κομμάτι των πολιτών αυτής της αυτοαναιρούμενης χώρας. Εκεί που οι αστυνομικοί είχαν -κυριολεκτικά- μαζευτεί στο καβούκι τους, εκεί που είχαν σχεδόν χαθεί από τους δρόμους και τα μπλόκα, φοβούμενοι προφανώς την αντίδραση του κόσμου, εμφανίζονται σαν τα αθώα θύματα του ακήρυχτου τρομο-πολέμου.
Δεν θα ασχοληθώ με την «εξίσωση» των δύο περιστατικών, άλλωστε όσο και αν προσπαθώ, δεν μπορώ να δω το ίδιο την εν ψυχρώ δολοφονία ενός ανυπεράσπιστου μαθητή με την επίθεση εναντίων πάνοπλων αστυνομικών.
Και επειδή μας τα ζάλισαν με τα κροκοδείλια υγρά τους, θα ήθελα να ρωτήσω πρωτίστως τους υψηλόμισθους συντάκτες και μετά τους κυβερνόντες και την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.:
Πόσος καιρός (κύριοι) πέρασε από το επεισόδιο των Ζωνιανών;
Εκεί δεν τραυματίστηκε σοβαρά ένας νεαρός (25χρονος αυτή τη φορά) αστυνομικός, πατέρας ενός νεογέννητου;
Πόσο καιρό κράτησε η λύπη σας, πώς συμπαραστάθηκε το κράτος και η υπηρεσία του σε εκείνον τον εργαζόμενο νέο;
Πόσες φορές κύριοι δημοσιογράφοι ασχοληθήκατε από τότε με την υγεία του;
Μήπως αυτή τη στιγμή δεν «πουλάει» εκείνος από τη στιγμή που έχουμε ...φρέσκο αίμα;
Την τελευταία φορά που άκουσα για τον Στάθη Λαζαρίδη (ή απλά να τον λέω Στάθη, όπως το Διαμαντής;) ήταν πριν αρκετές μέρες –βδομάδες ίσως- και ο νεαρός αυτός βρισκόταν σε ένα ...Γηροκομείο(;) κάπου στο Ισραήλ. Ναι εκεί το έστειλε το Ελληνικό κράτος για θεραπεία. Για όσο τον χρειάσθηκε η υπηρεσία του σαν ένα αθώο θύμα, είχε πάνω του τα φώτα της επικαιρότητας και την προσοχή του κράτους, αλλά από τη στιγμή που έπαυσε πια να αποτελεί ενδιαφέρον θέμα για τα κανάλια, εγκαταλείφθηκε στην τύχη του.
Αφήστε λοιπόν τα δάκρυα και τους αλαλάζοντες αναστεναγμούς ΟΛΟΙ ΣΑΣ. Πάψτε να εκμεταλλεύεστε και να δακρύζετε για καταστάσεις που (εμμέσως τουλάχιστον) επιζητείτε.
Αφήστε λοιπόν τα δάκρυα και τους αλαλάζοντες αναστεναγμούς ΟΛΟΙ ΣΑΣ. Πάψτε να εκμεταλλεύεστε και να δακρύζετε για καταστάσεις που (εμμέσως τουλάχιστον) επιζητείτε.
7 σχόλια:
Πολύ καλή η Ιστοσελίδα σου...όσο για την ανάρτηση τι να πω....έτσι όπως τα λες είναι....αυτοαναιρούμενος λαός.....αυτοαναιρούμενη σκεψη και νους....δεν κλαίμε....είμαστε για κλαματα.....και να δούμε με τι θα συμψηφίσουμε τα λάθη μας....
Να ρωτήσω κάτι; Ο θάνατος του Αλέξη πώς γνωρίζεις ότι ήταν εν ψυχρώ δολοφονία; Καλοπροαίρετα ρωτάω. Για΄τι μπορεί να έχω χάσει και κανένα επεισόδιο, δεν παρακολουθώ και όλες τις λεπτομέρειες της επικαιρότητας. Επίσης αυτό το επεισόδιο με τον αστυνομικό: αν κατάλαβα καλά ούτε που κατάλαβε τι έγινε, τον πυροβόλησαν από μακριά, ή κάνω λάθος; Οπότε τι σημασία έχει αν ήταν πάνοπλος ή όχι; Αναρωτιέμαι.
Αυτό που είπα είναι ότι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τα δύο "επεισόδια" Εάν μετά από όσα γίνανε έχεις επιφυλάξεις για το "εν ψυχρώ" δολοφονία, σίγουρα ...δεν φταίω εγώ. Για το δεύτερο ερώτημά σου θά'θελα να σου υπενθυμίσω ότι το θύμα ήταν αστυνομικός, οπλισμένος και εκπαιδευμένος (;) για τέτοια περιστατικά
Αδελφέ, σίγουρα δεν φταις εσύ. Αλλά πες μου, αφού προφανώς έχω χάσει επεισόδια, ποια είναι όλ' αυτά που γίνανε και αποδεικνύουν ότι ήταν εν ψυχρώ δολοφονία; Βέβαια, τώρα που το παρατηρώ, έχεις βάλει εισαγωγικά στο "εν ψυχρώ". Άρα δεν ήταν τελικά;
Όσο για την δολοφονική απόπειρα κατά του αστυνομικού, δεν ξέρω, έστω ότι ήταν πάνοπλος και εκπαιδευμένος - ή έστω "εκπαιδευμένος" - σε τέτοια περιστατικά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι φταίει αυτός, που δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του;;
Από κει και πέρα, περί υποκρισίας, που είναι νομίζω και η ουσία του κειμένου σου, θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σου. Είμαστε βουτηγμένοι στην υποκρισία, κι ίσως είναι μια αιτία που ξεσπάσαν τα παιδιά μετά το θάνατο του Αλέξη, ή που αναζωπυρώθηκαν τα σπασίματα στα γήπεδα τελευταία. Μαζί βέβαια και με την ανεργία και την οικονομική κρίση. Νομίζω όμως ότι αν σε μια κοινωνία υπάρχουν αξίες, π.χ. ειλικρίνεια και όχι υποκρισία, οι άνθρωποι είναι πιο πρόθυμοι να δεχτούν και μια οικονομική υποβάθμιση, πιο καρτερικοί. Τώρα ας πούμε μέσα σ' όλ' αυτά, βρεθήκαν 5 χιλιάδες άνθρωποι να βάλουν από 150 ευρώ έκαστος για το καλό του ΠΑΟΚ. Έτσι, ανιδιοτελώς. Νομίζω κάτι λέει αυτό...
Τα εισαγωγικά (στο εν ψυχρώ) μπήκαν αναφερόμενα στην αρχική σου ερώτηση.
Από κει και πέρα -διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το σχόλιό σου- ειλικρινά δεν βλέπω διαφωνία, εκτός ίσως από μια μικρή επιφύλαξη από μέρους σου. Anyway πράγματι ενθαρρυντική η ανταπόκριση του κόσμου στο ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΠΑΟΚ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ αν και περίμενα ακόμη περισσότερους, ας όψεται όμως η οικονομική κρίση. Πάντως θεωρώ ότι η σχέση αγάπης και ταύτισης του λαού του ΠΑΟΚ καμία σχέση δεν έχει με την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και τη λειτουργία ενός κατ'ευφημισμό οργανωμένου κράτους. Αρε ΠΑΟΚΑΡΑΑΑ
Χαίρομαι που συμφωνούμε.
Ίσως - λέω ίσως - να πρέπει και η Ελλάδα να βρει τον Ζαγοράκη της. Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, ίσως να πρέπει ο Ζαγοράκης ο ίδιος να βρει την Ελλάδα.
Θέλω να πω πως είναι κρίμα ένας τέτοιος ηγέτης να μένει μόνο στο ποδόσφαιρο.
Γενικά δεν πιστεύω στους ηγέτες, προτιμώ την συλλογική κοινωνική δράση. Όμως σε περιόδους κρίσης, και ιδιαίτερα όπως είναι τώρα τα πράματα στην Ελλάδα, δεν μπορώ να φανταστώ άλλη λύση. Χρειάζεται ένας ηγέτης που θα κάνει αυτό ακριβώς που έκανε ο Ζαγορ στον ΠΑΟΚ: Θα μεταμορφώσει όλη αυτή την ενέργεια - ενέργεια που ΗΔΗ υπάρχει - από αρνητική σε θετική...
Φίλε μου η αλήθεια είναι ότι τους έχουμε ζήσει ΚΑΙ τους ηγέτες σε αυτή τη χώρα. Είναι αυτό ακριβώς που αναφέρεις και συ, ο ηγέτης απλά χρειάζεται για να κατευθύνει να δώσει πορεία και όραμα αλλά όλα τα άλλα πέφτουν στους ώμους όλων μας. Προσωπικά ποτέ δεν αποποιήθηκα -έστω το ελάχιστο- μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί σαν πολίτη αυτής της χώρας, άλλωστε στοιχεία των προβληματισμών και των προτάσεών μου βρίσκουν τη ...διέξοδό τους σε αυτό το blog. Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Ζαγόρ δεν είναι και κάποιος πολυσπουδαγμένος της Κοινωνιολογίας ή της Διοίκησης πράγμα που σημαίνει ότι τα πράγματα είναι απλά και εφαρμόσιμα σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και της πολιτικής. Μιλάμε δηλαδή για ένα απλό καταμερισμό εργασιών ανάλογα με τις δυνατότητες και τη ΧΑΡΑ της συμμετοχής όλων σε μια κοινή προσπάθεια. Βέβαια αυτό προϋποθέτει και την απαλλαγή από την πολιτικάντικη λογική (δύσκολο πράγμα). Τελειώνω εδώ ελπίζωντας να μην σε κούρασα με τις απλοϊκές μου αναλύσεις, αλλά πάντα πίστευα και πιστεύω ότι τα πράγματα-προβλήματα έχουν πάντα την ...απλή λύση τους. Ευχαριστώ για την κουβεντούλα :)
Δημοσίευση σχολίου