Ο καπνισμένος Σεπτέμβρης της υπομονής μας

Μεγαλώνοντας, εκτιμά κανείς τις χάρες και τις χαρές του Φθινοπώρου.

Πριν μερικά χρόνια, ήταν το μάζεμα από τις παραλίες και τις αλάνες, στα φρεσκοβαμμένα σχολεία και ο αγώνας της μάθησης για ένα καλύτερο μέλλον …(ας μη γελάσω).

 

Σήμερα, από το άλλο ηλικιακό μετερίζι πια, ανακουφίζει η επιστροφή στην καθημερινότητα, το μάντρωμα της έξαλλης πιτσιρικαρίας, το γήινο  χρωμάτισμα της φύσης και –επιτέλους- λίγη δροσιά˙ και η μυρωδιά της βροχής στο καψαλισμένο χώμα… (ας μη γελάσω).

 

Παράλληλα, τα αλυσοπρίονα άρχισαν το κελάηδισμά τους στους γύρω λόφους, ανεξέλεγκτο αντάρτικο ενάντια στην ηλίθια πολιτική «ελέγχου των καυσίμων», όπως λένε - ή αιμοσταγή φορομπηχτικό κολπάκι, όπως το λέω εγώ, ενώ ο ουρανός μαυρισμένος, ασθμαίνει από το παράνομο (κατά τ’ άλλα) κάψιμο των καλαμιών, από τα επιδοτούμενα σταροκαλαμποχώραφα του ποτιστικού μας κάμπου … (ας μη γελάσω)

 

Α!  παράλειψη θα ήταν η μη αναφορά της τσίκνας και των τουρκοσκυλοτσιφτετελίων από την ξακουστή εμποροπανήγυρη, των σκονισμένων κινέζικων και της καλοσιτεμένης χοληστερίνης … (ας μη γελάσω)

 Ιδανική θα ήταν η εικόνα του Σεπτέμβρη μας, αν δεν τον πιάναν στο στόμα τους, οι γκρινιάρηδες- ανικανοποίητοι ονειροπόλοι του Φθινοπώρου.

Αρκετά πια, καθίστε αναπαυτικά στους καναπέδες σας (σαν καλοί Στουρναραίοι) και ετοιμασθείτε να υποδεχθείτε την ΑΝΑΠΤΥΞΗ!!! (sorry, αλλά, εδώ θα γελάσω)._