Τι πρήξιμο κι’ αυτό των αναπαραγωγικών μας εξαρτημάτων !!!Εντάξει ρε παιδιά έφυγε ο Τατούλης, από ‘δω παν’ κι άλλοι. Δεν τα έβρισκε στη μοιρασιά (1η εκδοχή), διαφωνούσε σε σημαντικά θέματα πολιτικής (2η εκδοχή), κάτι ετοιμάζει ή ετοιμάζεται (3η εκδοχή και η καλύτερη), μπορεί να υπάρχουν και άλλες, αλλά δεν με ενδιαφέρουν. Όπως και να’χει ήταν κάτι αναμενόμενο από καιρό, σαν την παραίτηση Ρουσόπουλου ένα πράγμα και οι βαθυστόχαστες αναλύσεις, το μόνο που καταφέρνουν είναι να καλύπτουν τηλεοπτικό χρόνο και να μας δημιουργούν φρούδες(;) ελπίδες ότι θα γλιτώσουμε σύντομα από την καραμανλολαίλαπα. Κάτι πάλι μου λέει ότι η ενασχόληση όλων με τον αποχωρήσαντα -πρώην ανύπαρκτο υφυπουργό και βουλευτή- δίνει μια ανάσα στην κυβέρνηση από την πίεση που δεχόταν τόσο καιρό, λόγω σκανδάλων, ακρίβειας και κάλυψης των τοκογλύφων του τραπεζικού μας συστήματος. Όλοι ξαφνικά σταμάτησαν να μιλάνε, για το σκανδαλώδη και εξοργιστικό τρόπο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, από τους χαϊδεμένους τραπεζοπατέρες μας, και ασχολούνται με το τι θα πει ο (συνάδελφος) blogger Τατούλης. Δεν μας νοιάζει ρε, ας πει ότι θέλει, άλλωστε αυτό κάνουμε όλοι μας, τα εσώψυχά μας βγάζουμε στο δίκτυο, κάτι σαν τσαμπατζίδικη προσωπική ψυχανάλυση, με αμφισβητούμενα πάντως αποτελέσματα. Βρήκαν την ευκαιρία να βγούν και ΝΕΟΙ πατέρες του έθνους στο παζάρι. «Νέο κόμμα που θα κινείται από τη μετριοπαθή δεξιά ως τη μετριοπαθή αριστερά», κάτι σε παλ μπεζάκι, μαλακό να μην ενοχλεί το μάτι. Πολύ πούστικο μου ακούγεται. Και η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δηλαδή, πού βρίσκονται πολιτικά; Κάπου εκεί δεν βολοδέρνουν κι’ αυτοί; Η μεγάλη δεξαμενή της …μετριοπάθειάς μας. Και άντε σήμερα, αύριο, θα μας τελειώσει ο Τατούλης και σαν καλά παιδιά θα συνεχίσουμε να κυβερνιόμαστε από 151 (στην πλειονότητά τους) νεόπλουτους υπό τας διαταγάς του …καταλληλότερου πρωθυπουργού του 42%. Α!! να μην ξεχάσω να αναφερθώ και στην πρωτοβουλία των εργατοπατέρων μας, που εξήγγειλαν εικοσιτετράωρη απεργία, κααάπου μέσα στο Δεκέμβρη. Τους έγινε συνήθεια η μία εικοσιτετράωρη το μήνα, έτσι για να δικαιολογούν την ύπαρξη τους στην εργατοπατερική θέση, μέχρι τη στιγμή που (επιτέλους) θα καταλάβουν με τη σειρά τους έδρανο εθνοπατέρα πια. Πολύ πατριαρχική έχει γίνει εν τέλει η πολιτική μας ζωή. Κάτι σε μητριαρχικό, κάτι σε θηλυκό επιτέλους δεν υπάρχει; Βεβαίως: Ακρίβεια, Ανεργία, Πείνα, Κλεψιά, Ρεμούλα, Ανικανότητα, Ανοργανωσιά, Αδικία, Συναλλαγή, Τοκογλυφία, Υγεία, Παιδεία, απαξίωση, Σύνταξη, πολιτική, ………………………………………………………….., «Άννα μην κλαις…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου