29/12/08

Οι θάνατοι που μας συγκλόνισαν στο χρόνο που φεύγει. Ο ντόκτορ "έγραψε" πάλι..

Κι εκεί που με νοσταλγία, λύπη, θύμησες και μουσικές περνάμε το κάθε τετραγωνάκι σαν περίεργοι αναγνώστες κρυφοκοιτάμε το ...τέλος και επιτέλους: σκάει το χειλάκι μας

22/12/08

ΡΕ ΣΥ, ΛΕΣ ΝΑ; ….. Α ΜΠΑ! ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ (;)

Από τη μία τόνοι (φθηνής πια) βενζίνης, τόνοι μπάζων και οικοδομικών υλικών, από την άλλη τόνοι χειροβομβίδων, βομβίδων και …ισραηλινών δακρυγόνων. Πυρομαχικά κάθε είδους, και όπλα διαφόρων διαμετρημάτων και όγκου, από πιστόλια που ρίχνουν εξοστρακισμένες -από την κατασκευή τους- σφαίρες, και καδρόνια, που άλλοτε φιλοξενούν κοκκινόμαυρα λάβαρα, και άλλοτε, ωσάν ηράκλεια ρόπαλα, προσγειώνονται πότε σε προτεταμένες πλαστικές ασπίδες και πότε βρίσκουν το στόχο τους, αφήνοντας έναν κούφιο ήχο, στα προστατευμένα κεφάλια των οργάνων της τάξης. Ενας ακήρυχτος πόλεμος μίσους και πολιτικών παιχνιδιών(;)
(Και πάλι) τόνοι μελάνης και χαρτιού, (φρεσκοκομμένου από τα δάση της βόρειας ευρώπης), καταναλώνονται για να παρουσιασθούν απόψεις και άρθρα, που άλλοτε προσπαθούν να προσεγγίσουν τις αιτίες αυτού του «πολέμου», άλλοτε να κατευνάσουν τα πνεύματα ανάμεσα στις αντιμαχόμενες παρατάξεις, και άλλοτε πάλι να καθησυχάσουν τους «φιλήσυχους» και νομιμόφρονες αστούς οικογενειάρχες, παρουσιάζοντας την εξέγερση των νέων σαν μια μόδα, σαν ένα παιχνίδι που κάποια στιγμή θα λάβει αίσιο τέλος. Μα καλά και αυτοί οι σώφρονες και φιλήσυχοι οικογενειάρχες, ενώ διαβάζουν όλα αυτά τα κατευναστικά άρθρα, δεν αναρωτιούνται που είναι τα παιδιά τους;Δεν αναρωτιούνται πώς «κατάντησαν» έτσι; Αποχαυνωμένη και ζαλισμένη γενιά της μεταπολίτευσης, που χόρτασε δημοκρατία από την εναλλαγή στην εξουσία των δύο κομμάτων, που ΔΕΝ βαρέθηκε να αντιπαρατίθεται πολιτικά υποστηρίζοντας –και τότε και τώρα- έναν Καραμανλή και ένα Παπανδρέου. Η γενιά του πολυτεχνείου που μη μπορώντας να αντεπεξέλθει στο φορτίο της αρκέσθηκε να καταναλώσει, να υπεξαιρέσει και να υποθηκεύσει το μέλλον των ίδιων των παιδιών της. Και τώρα αναμασάει ηχηρά τις δάφνες της θρονιασμένη στο καθιστικό του χρέους της ανησυχώντας απλά για το μαγαζί της, για το αυτοκίνητό της και ενίοτε: «πού γυρνάει τέτοια ώρα το κωλόπαιδο;» Αλήθεια που την είχε ξανακούσει αυτή τη λέξη; Μήπως ήταν βράδυ; Μήπως ήταν Νοέμβρης; Μήπως τα τότε κωλόπαιδα είναι η ίδια αυτή γενιά; Τι μπάχαλο; Τι ασυνταίριαστες εναλλαγές … «ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ», ακούγεται η φωνή από το καθιστικό. Μπορεί, αλλά και απογοήτευση μαζί: Για την κατάντια, για τον ωχαδελφισμό μας, για την ιδιώτευσή μας, που οδήγησε την κοινωνία μας στη ρεμούλα, την κλεψιά, την πορεία χωρίς πιστεύω, χωρίς ιδανικά, χωρίς πρότυπα, που η ευαισθησία της εξαντλείται στα πενήντα δις ζημιών των ζημιών, μη μπορώντας να αντιληφθεί ότι το ποσό αυτό ίσα που προσεγγίζει μία και μόνο συναλλαγή του αγίου Εφραίμ με το δημόσιο… Συμψηφισμός; Σίγουρα όχι, απλά …ποσοτική σύγκριση! Και το αποτέλεσμα: Αυτή η γενιά, τα παιδιά μας, να αγωνίζονται ενάντια στο ΤΙΠΟΤΑ που τους προσφέρουμε, μόνα τους, με μόνο στήριγμα κάποιες σποραδικές φωνές, που καταπνίγονται από την ορθολογιστική πολιτική σκέψη των νυν και μελλοντικών κρατούντων της εξουσίας. Με άλλα λόγια: «Η πολιτική για την εξουσία».Όλ’ αυτά σίγουρα έχουν ξαναειπωθεί μες στον ορυμαγδό των αναλύσεων ειδικών και μη, αλλά υπάρχουν και άλλα, που είτε δεν γράφτηκαν, είτε χάθηκαν …μέσα στο πλήθος, είτε απλά θάφτηκαν μιας και το ακραίο σκεπτικό τους δεν επέτρεπε τη δημοσίευση και προβολή τους. Έτσι λοιπόν, ενάντια στο «πίστευε και μη ερεύνα» και φορώντας το μανδύα της αμφισβήτησης, θα ήθελα να θέσω ορισμένα ερωτήματα και απορίες μου, αφήνοντας απ’ έξω την «ορθολογιστική πολιτική σκέψη» και προσπαθώντας να εντοπίσω κάποιες …παραφωνίες. ΕΡΩΤΗΜΑ : Στο βλήμα που σκότωσε το άτυχο παιδί ανιχνεύθηκαν, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, στοιχεία από οικοδομικό υλικό κοινώς σοβάς ή τσιμέντο, που ενισχύει τη θέση της υπεράσπισης του δολοφόνου αστυνομικού μιας και ισχυρίζεται (όπως και σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν) ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε. Το εν λόγω βλήμα αν δεν κάνω λάθος το είχε η σήμανση η οποία και το έστειλε στον ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ ή όπου αλλού έγινε η εξέταση του. Η σήμανση δεν αποτελείται από αστυνομικούς; (1) Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο, αλλά προβλήθηκαν και από τηλεοπτικά κανάλια διάφορα videos που εμφανίζουν κουκουλοφόρους με στηλιάρια (νάαα, μετά συγχωρήσεως) να συνομιλούν με …αστυνομικούς, να φέρουν ασυρμάτους και να μπαίνουν σε περιπολικά. Άλλοι πάλι εμφανίζονται να σπάνε βιτρίνες και μετά να χαριεντίζονται με το πλήρωμα ενός περιπολικού. (2). Τα παραπάνω (1)&(2) μου δημιουργούν κάποιες αμφιβολίες για την εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουμε προς τους αστυνομικούς. Πώς δηλαδή θα πρέπει εγώ να εμπιστευθώ τη σήμανση και να είμαι σίγουρος ότι το βλήμα που εξετάσθηκε ήταν αυτό που στέρησε τη ζωή από το παιδί όταν συνάδελφοί τους –που αμφιβάλλω εάν είχαν άνωθεν εντολές- επιδίδονται σε προβοκατόρικες ενέργειες μόνο και μόνο για να στρέψουν την κοινή γνώμη (τους παραπάνω φιλήσυχους δηλαδή πολίτες) ενάντια στον αγώνα των μαθητών. Γιατί θα πρέπει να τους πιστέψω, όταν έχουν μάθει να έχουν πάντα το κράτος βοηθό και συνήγορό τους, όταν από την εκπαίδευσή τους μαθαίνουν ότι το κράτος είναι αυτοί οι ίδιοι; Την αμφιβολία μου αυτή ενισχύει και η στάση της πλειοψηφίας τόσο των πολιτικών, όσο και των καναλιών. Μου έδωσαν την εντύπωση ότι περίμεναν τις καταστροφές, περίμεναν κάτι να αμαυρώσει τις κινητοποιήσεις, κάτι το οποίο θα επισκίαζε το δίκιο των παιδιών, άλλωστε -και μιλώ κυρίως για τα ελεγχόμενα κρατικά κανάλια- η μεροληπτική στάση τους και η συνεχή αναφορά τους στα σπασίματα και τις καταστροφές έφερε πολύ κόσμο στο …αμήν. Εντάξει σας πιστέψαμε!Και πάμε να δούμε τα «φιντάνια» μας τους πολιτικούς:Η στάση της κυβέρνησης …αναμενόμενη.

Το ΠΑΣΟΚ; κράτησε στάση αντιπολίτευσης, γιατί αν ήταν κυβέρνηση θα τηρούσε στάση …κυβέρνησης. Ποιος ξεχνά τα πεπραγμένα τους σε μια παρόμοια δολοφονία, πριν περίπου είκοσι χρόνια, του Μιχάλη Καλτεζά, ενός δεκαπεντάχρονου πάλι παιδιού, που εκτελέσθηκε από το όργανο της τάξης ονόματι Αθανάσιος Μελίστας. Για την ιστορία αναφέρω, ότι ο εν λόγω φονιάς απολαμβάνει τη σύνταξή του πια, χωρίς να έχει κάνει ούτε μέρα στη φυλακή!!! Το πήραμε το μήνυμα κύριοι σοσιαλιστές…
Τα ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μου στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που όντως κράτησε την πιο σωστή στάση –κατά τη γνώμη μου πάντα- προσεγγίζοντας όπως θα έπρεπε τα παιδιά και τον αγώνα τους. Αποδείχθηκε η πιο σώφρονα πολιτική δύναμη, που αψηφώντας τον ανηλεή πόλεμο καταγγελιών των άλλων κομμάτων, συναισθάνθηκε τις ευθύνες της και ακολούθησε μια τίμια στάση προσπαθώντας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων σαν κόμμα της αριστεράς. Και όσο για τις αηδίες περί χαϊδέματος των αυτιών των κουκουλοφόρων, τις δικαιολογώ από τη στιγμή που οι καταγγέλοντες ήταν αδύνατον να εκφέρουν άλλα πειστικότερα επιχειρήματα και θέσεις.
Το ΚΚΕ; ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Το πάλαι ποτέ κόμμα με τη μεγαλύτερη απήχηση στη νεολαία, αντί να σκύψει στα προβλήματα και τα αιτήματα των μαθητών, αναλώθηκε σε κατηγόριες και δυσφημιστικές επιθέσεις κατά του …ΣΥΡΙΖΑ. Α!!! να μην ξεχάσω, έκανε (τα στελέχη του δηλαδή) και κάτι παρελάσεις …μούρλια με «κόκκινα» securities γύρω γύρω για την … τάξη της παρέλασης. Που είσαι πατερούλη Στάλιν να τους καμαρώσεις. Εδώ που τα λέμε η στάση του (ΚΚΕ) δεν με ξάφνιασε ιδιαίτερα και αυτό γιατί ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του πρώην αγωνιστές, ΕΛΑΣίτες (όσοι μείναν δηλαδή, να τα χιλιάσουν οι άνθρωποι) έχουν κάποια(!) ηλικία και σίγουρα δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτές τις …φασαρίες. Λογικό είναι, στα ογδόντα, ενενήντα να έχεις ξεχάσει τα περί …επανάστασης και πάλης των τάξεων. Άσε Αλέκα …κάηκες.
Τελειώνοντας θεωρώ υποχρέωσή μου να αναφερθώ και στην επικαιρότητα, στις δηλώσεις δηλαδή (όπου σταθεί και βρει μικρόφωνο) του Θόδωρου Πάγκαλου. Ναι! του χοντρούλη πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, εγγονού –αν δεν κάνω λάθος- του δικτάτορα συνονόματου Θεοδώρου (στο πιο επίσημο αυτός) Πάγκαλου. Ακόμα δεν καταλάβατε για ποιόν λέω; Αυτός (βρε) που έδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους. Α γεια σου! Ε λοιπόν αυτός ο κύριος με το ογκοδέστατο σώμα και μυαλό, όπως λένε όλοι, λίγο πολύ μας λέει ότι για όλη αυτή την κατάσταση φταίει ο Αλαβάνος και ο Τσίπρας… Γιωργάκη για μάζεψέ τον, θέλεις να γίνεις και πρωθυπουργός … τρομάρα σου (ΜΑΣ)Όσο για τον Καραμανλή; Αυτός μάλλον δεν κατάλαβε (ακόμα) τι γίνεται ή δεν τον έχουν ενημερώσει σωστά.-

Όποιος μπορεί ας βοηθήσει

Όποιος μπορεί ας βοηθήσει τό' χουν παραξεφτυλίσει

10/12/08

ΜΕΡΑ ΝΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ … ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Γιατί πήγα σήμερα στη δουλειά μου σε μέρα απεργίας.
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Γιατί τό’ κανα για πρώτη φορά να συνχνωτίζομαι με τους συνήθης απεργοσπάστες, τα καθίκια, τους μαλάκες, που επικαλούνται συνεχώς την οικονομική κρίση και το πόσο στοιχίζει μια μέρα απεργίας. Αλλά να!! Πρωί-πρωί στην τηλετύφλα παρήλαυναν όλοι οι νυν εργατοπατέρες και μελλοντικοί Βο(υ)λευτές μας, που με αγωνιστικό υφάκι προέτρεπαν τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν στην απεργία … Ποιοί; αυτοί οι συνδικαλισταράδες, που δεν δούλεψαν μια μέρα στη ζωή τους; Άει στο διάολο, θα πάω στην δουλειά και θα δηλώσω απεργός ενάντια στους εργατοπατέρες, που δηλητηριάζουν μόνο με την παρουσία τους τον αγώνα κάθε εργαζόμενου, τον συνδικαλισμό …
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Γιατί ζω στην Ελλάδα...
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Που έχω μεγαλώσει (λίγο), αλλά αρκεί για τα παιδιά, για τους μαθητές να είμαι ΜΕΓΑΛΟΣ …
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Που αφήνω το παιδί μου, τα παιδιά μας να τα σκοτώνουν οι μπάτσοι στα πεζοδρόμια…
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Που για μια στιγμή έστω ξέχασα τη δολοφονία, ξέχασα την καταπίεση που ασκεί το κράτος (οποιοδήποτε κράτος) στους νέους, στις ιδέες και τα όνειρά τους, ξέχασα πως ήμουν μερικά χρόνια πριν στη θέση τους, έχοντας τη ζωή μπροστά μου (έτσι μου έλεγαν), και θέλοντας τα πάντα, και άρχισα να σκέφτομαι τις καταστροφές, τα μαγαζιά, τους επαγγελματίες …
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Που δεν ήμουν, που δεν είμαι αυτή τη στιγμή μαζί τους.
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Που αφήσαμε μόνα τους τα παιδιά μας, που δεν ήμασταν όλοι οι γονείς μαζί τους, συμπαραστάτες στον αγώνα και τη διαμαρτυρία τους.
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Που δεν τα εμπιστεύτηκα, που δεν τα νοιώσαμε από την αρχή, που δεν τα ακολουθήσαμε, που δεν τα προσφέραμε την ασφάλεια που χρειάζονται σε αυτήν την ηλικία. Άλλωστε θά’ πρεπε να γνωρίζουμε ότι τα παιδιά ξέρουν περισσότερα, διατηρούν το ένστικτο για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, που εμείς το έχουμε καταχωνιάσει στην καθημερινότητά μας, στη συντηρητικοποίησή μας, στη μαυρίλα της καθημερινής επιβίωσης …
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Που συνεχίζω να είμαι ένα ποσοστό των δημοσκοπήσεών τους, ένα ανεπαίσθητο άνοιγμα ή κλείσιμο της ψαλίδας τους …
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Που η Αριστερά των αγώνων, των ανυπεράσπιστων, αλληλοσπαράσσεται όταν ακριβώς τη χρειάζεται η κοινωνία μας … (Αλέκα λίγη ντροπή…)
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ: Που δεν έχω ένα μαγαζί στην Αθήνα να το βάλω φωτιά μόνος μου, να το κάψω … (θα το είχα ασφαλισμένο!)

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι αυτή τη ντροπή δεν θά’ πρεπε να τη νοιώθω μόνος μου.
Είναι ντροπή για όλους μας. Όλους τους μικροΜΕΓΑΛΟΥΣ και όλους τους μεγαλοΜΕΓΑΛΟΥΣ που μείναμε αμέτοχοι, που καταντήσαμε -με τη στρογγυλή λογική μας- τη δημοκρατία μας σαν τα μούτρα ΤΟΥΣ, που στρέψαμε τα όπλα μας ενάντια στα παιδιά μας …

Κοιτάζω τη μαύρη οθόνη του υπολογιστή.
Ανέκφραστο το είδωλό μου …
ΦΤΟΥ ΣΟΥ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ (ΦΤΟΥ ΣΑΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ)

8/12/08

ΝΑΙ ΡΕ PITSIRIKOS ΕΙΝΑΙ ΚΙ’ΑΥΤΟ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Είναι αλήθεια ότι δεν ήθελα να αναφερθώ στο περιστατικό της ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ του παιδιού, ούτε και στα επεισόδια που ακολούθησαν, θεωρώντας ότι θα μου «στοίχιζε» περισσότερο από ότι θα προσέφερε η συστράτευση και της δικής μου φωνής σε αυτή τη γενική κατακραυγή.
Κάπως όμως έπρεπε να βγει αυτή η οργή, η οποία πυροδοτούνταν συνεχώς αυτές τις δύο μέρες και από τα δελτία της τηλετύφλας τους.
«Κόλαση η Αθήνα», «Τά’ καψαν οι γνωστοί-άγνωστοι» και άλλα παρόμοιου περιεχομένου και θεματολογίας.
Εδώ δολοφονήθηκε εν’ ψυχρώ ένα παιδί και μεις ασχολούμαστε με τις τζαμαρίες των τραπεζών και των μαγαζιών της Ερμού.
Και όλη τη μέρα να ακούμε τους «καημένους» τους μαγαζάτορες να κλαίγονται πάνω από τα μικρόφωνα. Ρε άει στο διάολο ....!!!!
Άσε τα (πρώην) λαμόγια του ΠΑΣΟΚ που τους έπιασε ο πόνος για τις κατασταλτικές μεθόδους της Δεξιάς, λες και ξεχάσαμε, ένα επίσης παιδί τον Μιχάλη Καλτεζά, που δολοφονήθηκε με παρόμοιο τρόπο από ... σοσιαλιστικό γουρούνι.

Αντιγράφω από τον pitsirikos που μου έδωσε την αφορμή στοχοποιώντας πετυχημένα ένα ακόμη πρόβλημα, μια ακόμη διαστρέβλωση της εποχής μας ...
Κάποτε οι άνθρωποι σκέφτονταν πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί".
Σήμερα οι άνθρωποι σκέφτονται πως "αυτό θα μπορούσε να είναι το δικό μου μαγαζί".
Ελλάς Ελλήνων Καταστηματαρχών. Εκτός από τα καταστήματά σας και τα αυτοκίνητά σας, φροντίστε να ασφαλίσετε και τα παιδιά σας. Πού ξέρετε; Μπορεί να γίνετε πλούσιοι μια μέρα.

3/12/08

Επειδή δεν αντέχω πια την παρακμή σας.

Επειδή αρνούμαι να δεχθώ την κατάπτωσή σας, … νόθα τέκνα ενός ΩΡΑΙΟΥ πνεύματος, …οσμηρά απομεινάρια του πανδαμάτορα χρόνου.
ΑΔΙΑΦΟΡΩ, και … απαγγέλλω, φωναχτά!

Όταν εσείς το ωραίο κυβερνούσατε το σύμπαν,
όταν με τους ανάλαφρους τους χαλινούς ακόμη
των θνητών οδηγούσατε το ευτυχισμένο γένος,
Ώ! Υπάρξεις γοητευτικές της γης των Μύθων!
Α! Ήταν γοητευτική και πολυθέλγητρη ακόμη
η προσφορά σας! Ω, ο κόσμος πόσος ένας «Άλλος» ήταν!
Α! η εποχή που όλους τους ναούς διακοσμούσε
η θεά του Έρωτος, η Αφροδίτη της Αμάθου

1/12/08

ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ή ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΕΦΙΑΛΤΕΣ

Τι κακό κι’ αυτό. Καθώς σε κάθε νέα δημοσκόπηση «πέφτει» (και καλά κάνει) ο Καραμανλής, βλέπω τους ΠΑΣΟΚτζήδες να αναθαρίζουν, να βγαίνουν από το καβούκι που τους είχε στείλει ο λαός και να διαγωνίζονται για το ποιος θα πρωτοκάνει ...αντιπολίτευση!
Και δεν είναι κακό να κάνουν τη δουλειά τους. Μόνο, να! Βλέποντάς τους, νομίζω ότι ζω ακόμη έναν εφιάλτη. Όσο ανεβαίνουν τα ποσοστά τους, τόσο επανέρχεται στη θέση της το αλαζονικό και εγωιστικό υφάκι τους, που ζήσαμε όοοολεες αυτές τις τετραετίες που διένυσαν στην εξουσία (τις δυο τελευταίες είχε παραγίνει). Όλες αυτές τις τετραετίες που με την αριστερίζουσα ΔΕΞΙΑ πολιτική τους εξανάγκασαν –κυριολεκτικά- τον λαό να οδηγήσει, σχεδόν ανακουφισμένος, τον Καραμανλή στην εξουσία. Αυτό το υφάκι, που μου έφερνε εφιάλτες, που με εξόργιζε, που μη μπορώντας να αντιδράσω διαφορετικά κατέφευγα στο τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης παραβαίνοντας συγχρόνως πολλές φορές την εντολή: «Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» (... Καλά όποιος τα έγραψε αυτά, δεν είχε γνωρίζει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία...).
Που είναι η περιβόητη και πολυδιαφημιζόμενη στα λεγόμενα του Γιωργάκη ΑΝΑΝΕΩΣΗ;. Πότε θα τους πετάξει όλους αυτούς από το κόμμα του; Πότε θα καταλάβει ότι ο ελληνικός λαός τους βαρέθηκε και τους ...φοβάται; Πότε θα αντιληφθεί ότι δεν φέρνουν μόνο σε μένα εφιάλτες, αλλά σε όλους τους έλληνες;
Χαίρεται που ανεβαίνουν τα ποσοστά του. Ε, και; Δεν ανεβαίνουν γι’ αυτόν, απλά πέφτουν απ’ τον Καραμανλή. Πόσους αναλυτές πρέπει να συμβουλευτεί άραγε για να το αντιληφθεί; Και καλά θα κάνει να μην έχει «δεμένη» και σίγουρη την πρωτιά, γιατί κανείς δεν ξέρει, πως μπορεί να αντιδράσει κάποιος στο ενδεχόμενο ενός ακόμη εφιάλτη.
Βρε Αλέκα! ΒΡΕ ΑΛΕΕΕΚΑΑΑΑ!!!!
Κάνε κανένα spa να ηρεμήσεις συντρόφισσα.
Φέρε στο νου σου τις παλιές καλές εποχές που με υψωμένη τη γροθιά σου φώναζες:

«ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ...»