25/9/09

Μου ταράζετε το …φθινόπωρο

Μετά από ένα καλοκαίρι με ζέστη, τρέξιμο γενικά και διακοποτρέξιμο (σαν διακοποδάνειο), πάντα η έλευση του φθινοπώρου μας επαναφέρει στους ρυθμούς μας και στην «ηρεμία» της καθημερινότητας. Σχολεία, φροντιστήρια, ψώνια των παιδιών είναι ένας ευχάριστος -μάλλον- πονοκέφαλος, ένα reset στη νωχέλεια και στην «κλιματιζόμενη» διάθεση του καλοκαιριού. Από την άλλη η αλλαγή της φύσης, η παράδοσή της στο νόμο της φθοράς, η ανάπαυση πριν από τη νέα ανθοφορία, μέσα από μία πανέμορφη διαδικασία αλλαγής πασπαλισμένη με ώχρες και κίτρινα. Τι άραγε θα μπορούσε να αντικαταστήσει τη μυρωδιά της βροχής στο ξεραμένο χώμα;
Αυτή την «ονειρική» (με δικές μου δόσεις υπερβολής) κατάσταση, φέτος μας την ταράσσουν οι αφεντοπατέρες της πολιτικής μας ζωής, ζητώντας από μας να τους ψηφίσουμε για να συνεχίσουν τη δική τους καριέρα και τη δική μας …διακόρευση(!)
Τα αυτιά και τα μάτια μας σε συνεχή δοκιμασία, η υπομονή μας επίσης, τα νεύρα τεντωμένα σα χορδές κιθάρας ξεχασμένης στον ήλιο. Η ελπίδα: το ημερολόγιο. Κάπου 9 μέρες ακόμα για το μοίρασμα της πίτας σας. Άντε να τελειώνουμε, γιατί: -ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ- ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΗΞΑΤΕ ΧΑΡΑΜΟΦΑΗΔΕΣ

22/9/09

Debate στα μούτρα σας (ΙΙ)

Βλέποντας (όχι όλο, γιατί …βαρέθηκα) το χθεσινό debate, αυτό που μου πέρασε σα ..βλήμα απ’το μυαλό, ήταν το σχόλιο από την προηγούμενη αναμέτρηση: DEBATE στα μούτρα τους!!! Τώρα, η άποψη μου για τους συμμετέχοντες:
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Μας είχε συνηθίσει να είναι πιο άνετος. Ή του τη σπάνε οι δημοσκοπήσεις ή κάτι έφαγε στο δρόμο προς το ραδιομέγαρο και του έκατσε βαρύ.
Γ.Α.Π.: Με εξέπληξε η …ευφράδειά του – ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ- άσχετα αν δεν είπε τίποτα ουσιαστικό, εκτός βέβαια από την αναφορά του για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε βάρος του λιγνίτη!!! Πιθανόν να μη κατάλαβε τι είπε, αλλιώς είναι μια πολύ ευχάριστη εξέλιξη.
ΑΛΕΚΑ: Όπως την είπαν και οι (μετα)σχολιαστές …ΟΡΘΟΔΟΞΗ. Με εξόργισαν οι βλακείες λόγω άγνοιας προφανώς, που ξεφούρνισε για το λιγνίτη και που εκπροσωπώντας –με το έτσι θέλω- τους κατοίκους του λεκανοπεδίου Πτολεμαίδας, ενημέρωσε το πανελλήνιο ότι ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΛΙΓΝΙΤΗ … Ε! όχι συντρόφισσα ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΜΕ, είτε η εκμετάλλευσή του είναι λαϊκής βάσης, είτε όχι.
ΤΣΙΠΡΑΣ: Καλός, Πολύ καλός με ουσιαστικό λόγο! Προσωπικά το περίμενα, αλλά αυτό το πουκάμισο βρε παιδί μου …
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: ..χωρίς λόγια…
ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ: Πολύ καλός. Άνετος, παρότι ήταν η ..παρθενιά του το φετινό. Εγώ πάντως στη θέση του (…τα νεύρα μου) θα πετούσα το βάζο με το νερό του ασωπού στον δημοσιοκάφρο, που θα μου τά’πριζε με τον Τρεμόπουλο. Αυτάααα

18/9/09

Πάρτε τους τις ταυτότητες

Στην Ελλαδίτσα μας μόνο μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα Ίσως και σε κάποια άλλη μικρή χώρα της Ασίας ή της Αφρικής. Πάντως μου είναι αδύνατον να το «συλλάβω»: Είναι δυνατόν μετά από 35 χρόνια εναλλαγής στην εξουσία των δύο ίδιων και απαράλλακτων κομμάτων, να πιστεύει το 80% των Ελλήνων ότι μπορούν –ακόμα- να μας …σώσουν και μάλιστα, οι μισοί από αυτούς, να είναι πρόθυμοι να ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ, για να σωθεί η οικονομία μας!!! Η οικονομία –και όχι μόνο αυτή- έφτασε σε αυτή την κατάσταση μετά από τη διακυβέρνηση των δυο τους, γιατί λοιπόν ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ; (δεν λέω εσένα ρε φίλε). Γιατί ρε τρέχετε πίσω από αυτά τα «μπουμπούκια», που το μόνο τους προσόν είναι γραμμένο στο πίσω μέρος (πάνω-πάνω) της αστυνομικής τους ταυτότητας (και με greeklish εάν είναι καινούριες).

14/9/09

Άντε γιατί πολύ με επηρέασε η ..παπαροεκλογολογία

Πές τα ρε συ Σωτηρία (σε είδα και χτες στην επανάληψη του Θεοδωράκη). Και τί δεν θά' δινα να ζούσε ο Νικόλας σήμερα και να είμαι από μια μεριά να τον ακούω να τους (και μας) μπινελικώνει.

12/9/09

ΝΙΑΟΥ ΝΙΑΟΥ ΒΡΕ ΓΑΤΟΥΛΑ ΣΤΙΣ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ;

Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα είναι «ελληνικές» εκλογές. Με πόλωση, φανατισμό, έντονο δικομματικό στοιχείο και αποτέλεσμα και στο τέλος (της τετραετίας, εάν και εφόσον τελειώσει) οι γνωστοί «κοψοχέρηδες», που απελπισμένοι από τα χάλια της χώρας θα ψάξουν το νέο (μια από τα ίδια δηλαδή) σωτήρα. Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, όσες φορές είδαμε και την αείμνηστη Βουγιουκλάκη στις παλιές ελληνικές ταινίες, που όσες φορές και να τις έχεις δει, πάλι ρίχνεις κλεφτές ματιές και σιγοτραγουδάς τα νιάου νιάου, τις γατούλες και άλλα αιλουροειδή και πετεινά τ’ ουρανού. Έτσι λοιπόν ο ελληνικός λαός αφού απόλαυσε –τελευταία αν θυμάμαι καλά- μία ακόμη επανάληψη του «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», ετοιμάζεται να φέρει στην πρώτη θέση (με αυτοδυναμία ή μη) …το γιο του σοσιαλιστή Ανδρέα. Βέβαια αυτό που διαφέρει από τις τελευταίες τουλάχιστον εκλογικές αναμετρήσεις και τα βραδινά σήριαλ των αποτελεσμάτων είναι η διαφαινόμενη εύκολη πρωτιά που δίνουν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων -οι οποίες παρεπιμπτόντως δεν έχουν πληγεί καθόλου από τη διεθνή οικονομική κρίση- στο γιο του σοσιαλιστή: Γ.Α.Π.(Γιωργάκης Ανδρέα Παπανδρέου). Από την άλλη ο ανηψιός του Προέδρου : Κ.Α.Π. (Κώστας Ανηψιός Προέδρου) φαίνεται να ξεφυσά με ανακούφιση που επιτέλους θα τον αφήσουν ήσυχο στο playstation να καταναλώνει με βουλημία τα αποθέματα της roma pizza (κατάστημα Ραφήνας) και να χαμογελά καθώς θα βλέπει τον ΓΑΠ να …τρέχει και να μη φτάνει και να αναπολεί καθώς θα ακούει κακιούλες από τον χοντρο ΕΚΣΒ (Ευάγγελο Καμία Σχέση με τον Βενιζέλο) τις ανέμελες και κάποιες φορές επεισοδιακές τσάρκες του με το ποδήλατο.
Και δυστυχώς πίσω από όλη αυτή την κοροιδία θα τρέχουν εκατομμύρια συμπολίτες μας ανεμίζοντας τα πρασινομπλε σημαιάκια εντοπισμού και εκδήλωσης της ΠΜΕΑ (Προτίμησης Με Ειδικές Ανάγκες). Όχι φυσικά και δεν υποστηρίζω ότι οι οπαδοί των δύο παρατάξεων έχουν κάποιο είδος αναπηρίας, απλά με το «ειδικές ανάγκες» διαφοροποιώ αυτούς που θέλουν άμεσα να πάρουν κάποια δουλειά από το δημόσιο, ή αυτούς που καίγονται για μια θεσούλα ή μια καλή μεταθεσούλα ή προαγωγούλα και αυτούς που βλέπουν το βλαστάρι τους που τά’χει βροντήξει στο σχολείο και ξημεροβραδιάζεται στις καφετέριες και ευελπιστούν σε ένα καλό μέσο με τον νέο υπουργό και μια θεσούλα για να στρώσει επιτέλους ο «κόπανος που μού’χει φάει την ψυχή».
Δυστυχώς όμως εκτός από τους πολίτες-ψηφοφόρους ΠΜΕΑ υπάρχουν και αυτοί που ανησυχούν. Υπάρχουν και αυτοί που αγωνιούν ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ για το μέλλον των παιδιών τους, αλλά με έναν άλλο τρόπο. Αυτοί που ενδιαφέρονται για ένα κράτος που θα προσφέρει την υγεία και περίθαλψη που αξίζει στους φορολογούμενους πολίτες του, που θα προσφέρει την παιδεία και την εκπαίδευση στους νέους που έχουν όνειρα και προσδοκίες για τη ζωή τους, και που θα τους δώσει τα εφόδια και τις ευκαιρίες για να τα πραγματοποιήσουν. Ένα κράτος που θα σέβεται τον πολίτη και δεν θα «κουμπαριάζει» με επιτήδειους και θα κατασπαταλά το δημόσιο πλούτο, ΚΠΑ (και πολλά άλλα…)
Αυτοί λοιπόν οι πολίτες που μπορεί για τους άλλους να θεωρούνται ρομαντικοί και ιδεαλιστές, αλλά οι ίδιοι γνωρίζουν πως τα ..αυτονόητα είναι η λύση για να σταματήσει αυτός ο πολιτικός κατήφορος της χώρας, ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΑΓΕΛΑΦΟ; Ποια είναι η διέξοδός τους; Ποια η πολιτική εκπροσώπησή τους; Πού είναι η φωνή τους;
Με το να συρθούν από το ρεύμα του δικομματισμού και το εκβιαστικό δίλημμα της ισχυρής μονοκομματικής διακυβέρνησης δεν προδίδουν μόνο τις ιδέες τους, αλλά ποδοπατούν τις ελπίδες αυτού του τόπου για ένα καλύτερο μέλλον.
Η ελπιδοφόρα εκδοχή του εκλογικού αποτελέσματος δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει ισχυρά τα κόμματα της αριστεράς ΚΚΕ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α., κ.ά, αλλά και τους Οικολόγους Πράσινους στη νέα βουλή της 5ης Οκτώβρη.
Φτάνει πια η Βουγιουκλάκη …

7/9/09

Α Σ Υ Γ Χ Ω Ρ Η Τ Ο Ι

Πάντα ο ηθικός αυτουργός σε ένα έγκλημα είναι και αυτός που επωμίζεται την ευθύνη και δέχεται την τιμωρία. Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια συντελείται ένα έγκλημα. Μια επίθεση κατά του ελληνικού λαού, κατά των εργαζομένων, κατά της ζωής ΟΛΩΝ μας. Η λαίλαπα της Νέας Διακυβέρνησης συνέχισε το καταστροφικό έργο των «σοσιαλιστικών» κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ φέρνοντας την Ελλάδα στο … «δεν πάει άλλο!». Και αντί αυτό το «δεν πάει άλλο» να δώσει το έναυσμα, να είναι το εφαλτήριο αντίδρασης, αγώνα και διεκδικήσεων από την αριστερά γίναμε –τις τελευταίες μέρες- θεατές σε ένα κακόγουστο σήριαλ που θα μείνει στην ιστορία με τίτλο: Η ΚΑΡΕΚΛΑ. Καρέκλα εδώ, καρέκλα εκεί, καρέκλα παραπέρα και εν τέλει πολλές καρέκλες θα βρεθούν στο ψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά δεν ξέρω εάν θα υπάρχουν πια ψηφοφόροι ... για να καθίσουν. Πραγματικά φιλότιμη η προσπάθεια –της τελευταίας στιγμής- του Αλέξη Τσίπρα και η έγνοια του για την ενότητα, αλλά νομίζω ότι μερικές φορές από την ενότητα (και γι’ αυτή) φτάνουμε στη …γελοιότητα. Η ελπίδα χιλιάδων Ελλήνων έγινε θέμα διακωμώδησης, έγινε δωράκι σε κάποιον τυχαίο ΓΑΠ, που υπόσχεται –και πάλι- να μας σώσει με την «πράσινη ανάπτυξη», που ταιριάζει και με το χρώμα του «ήλιου» του. Με λύπη και με δυσκολία και χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών μετά τη διακωμώδηση θα έρθει και η εκλογική απογοήτευση και στο τέλος ΚΑΙ η διάσπαση. Και για όλα αυτά φταίει κάποιος. Φταίνε κάποιοι, που ποτέ δεν συνειδητοποίησαν το ρόλο τους, τη θέση τους, και το τι πρεσβεύουν.