28/11/10

να ποιοί είμαστε λοιπόν σύντροφοι Λιλιπούα

Έπρεπε να δω τη σημερινή (πολύ καλή) εκπομπή του Σεραφείμ Φυντανίδη στην ΕΤ1 "Οι παρέες γράφουν ιστορία" για να καταλάβω επιτέλους ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ και που οδεύουμε οι νεοέλληνες.

Οι πρώην νέοι και νυν μεσήλικες (και ίσως λίγο παραπάνω) συντελεστές της εκπομπής του χατζηδακικού 3ου προγράμματος, που με το θράσος της νιότης τους, με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους, μα βασικά με τη σοφή καθοδήγηση του Χατζηδάκι, έγραψαν τη δική τους ιστορία που την ονόμασαν ΕΔΩ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ. Ζήλεψα τρομερά αυτούς τους ανθρώπους, γιατί ζήσαν σε μια εποχή αναγέννησης, "ψαξίματος", ελευθερίας και δημιουργικού οργασμού, όσα δηλαδή λείπουν από εμάς σήμερα. Μες τη γενική κατήφεια και απογοήτευση η απλή αναφορά σε 'κείνες τις εποχές (που δυστυχώς δεν έζησα ή μάλλον ήμουν πολύ μικρός για να με ανακαλύψει ο Μάνος) εκπέμπει μια νοσταλγία, μια θύμηση ζωής και πολιτισμού. (Καλά είναι να αναφερόμαστε σήμερα στον πολιτισμό γιατί στα μνημόνια της ξετσιπωσιάς μας μόνο σαν αναφορά (και αν) θα ...μνημονεύεται.) Τί εποχές αλήθεια! Μετά την πτώση της χούντας ο λαός μας ήταν διψασμένος, ήταν έτοιμος να δεχθεί και να προσφέρει, τι έγινε όμως και χάθηκε ο δρόμος, σε ποια διασταύρωση κάναμε τη στραβοτιμονιά και δυστυχώς επιβεβαιώθηκε ο κανόνας πώς στη ζωή οι στραβοτιμονιές πληρώνονται, δεν υπάρχει όπισθεν, δεν υπάρχει χώρος για μανούβρες και πισωγυρίσματα, κοιτώντας μπροστά θα πρέπει να ψάξουμε για τη σωστή πορεία. Κοιτώντας μπροστά, αλλά πώς; αλλά πού;

Η αλήθεια είναι ότι ξέχασα να κλείσω την κωλοτηλεόραση και άκουσα τον Κουβέλη να μας επισημαίνει ότι η ΔΙΚΗ του Αριστερά δεν θα περιμένει, φαντάζομαι εννοεί όπως οι άλλες, των άλλων Αριστερές, να ξαναχτίσει την Ελλάδα από τις στάχτες της, αλλά θα την επαναφέρει από τα σημερινά ερείπια … Σύντροφε Κουβέλη, θαρρώ πως θα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στατικότητος, μιας και όταν χτίζεις πάνω σε καμένα ερείπια κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί την μακροημέρευση της κατασκευής σου. Ρε συ Τζέφρυ δώσε ένα υπουργείο σε αυτόν και στην αριστερά Του να τελειώνουμε, άντε γιατί πολύ τηλεόραση είδαμε σήμερα και θα ξεκουτιάσουμε τελείως οι χρεωκοπημένοι δισέγγονοι των Λιλιπούα.-

25/11/10

κάθε σήμερα τρισχειρότερα

30 μέρες πριν τα χριστούγεννα, σύμφωνα με την ανελλιπή καθημερινή ενημέρωση, μέσω των ερτζιανών με την ευγενική και ξεσηκωτική χορηγία των Jumbo για τους ηλικιακά και μη παίδες εν ελληνικώ καμίνω, συντελούντος του αλλοπρόσαλλου καιρού (σστ! μη ξυπνήσει ο χειμώνας τη γαμήσαμε πετρελαιικά).

Αλλά, από ότι βλέπω και ακούω, μόνο τα jumbo χοροπηδούν με την ιδέα της έλευσης της στραγγιστικής γιορτής των λιπόβαρων γονεϊκών πορτοφολιών, άντε και μερικά καταστήματα, που με τις πολύχρωμες και ανοβοσβήνουσες βαριές –στυλιστικά και αισθητικά- διακοσμήσεις τους κάνοντας πράξη το: «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία» ψυχορραγούν στην προσπάθειά τους να ρεφάρουν τις χαμένες εποχές των τροφαντών αγελάδων (;) οι οποίες έπεσαν θύματα κατασπαραγμού της βουλιμικής όρεξης ΟΛΩΝ μας (άι σιχτιρ γουρουνόμορφε και τερατόβαρε Αντί).

23/11/10

παρ' όλ' αυτά Κατερίνα ... χέστα Μαρία

θαρθεί καιρός (Κατερίνα Γώγου)
Θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.



Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
-μη βλέπεις εμένα- μην κλαις. Εσύ εισ' η ελπίδα.

Άκου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές
με γυρμένους απέξω

Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θάμαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες.

Να φυλάξεις μονάχα
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις και έννοιες σαν και αυτές
απροσάρμοστοι - καταπίεση - μοναξιά - τιμή - κέρδος - εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.

Είναι Μαρία -δε θέλω να λέω ψέματα- δύσκολοι καιροί.
Και θαρθούνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω -μην περιμένεις και από μένα πολλά-
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω μόνο:
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".

Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.

18/11/10

σα συμβουλή ...

...προς τυχερούς διασωθέντες (μέχρι στιγμής)

  • Αγάπη μου, δεν νομίζεις ότι μετά από δέκα χρόνια σχέσης είναι καιρός να παντρευτούμε; - Και ποιος θα μας πάρει;
  • Μετά από 20 χρόνια γάμου, το ζευγάρι πάει κρουαζιέρα.Μια νύχτα με πανσέληνο βρίσκονται στο κατάστρωμα και με πολύ ρομαντική διάθεση λέει η γυναίκα: - Αγάπη μου, αν έπεφτα στη θάλασσα, θα μ' έσωνες; - Αν σου πω 'ναι', θα πέσεις;
  • Δύο φίλοι: - Μετά από 20 χρόνια γάμου είμαι ακόμα ερωτευμένος με την ίδια κοπέλα. - Καταπληκτικό! - Ελπίζω μόνο να μην το μάθει η γυναίκα μου...

17/11/10

έβγαλε βρώμα η ιστορία (;)

Δε με παραξενεύει, άλλωστε το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις επετείους.
Δελτία τύπου, ανακοινώσεις, οι τηλεοπτικοί σταθμοί να αναπαράγουν με ετήσια ακρίβεια τις ίδιες εικόνες, να εκθειάζουν τους ίδιους ήρωες και να κριτικάρουν –κατά περίπτωση- τις συνέπειες και τα αποτελέσματα της εκάστοτε επετείου. Τα ραδιόφωνα … τα ίδια, απλά, έχουν την πολυτέλεια να σε αφήνουν να λειτουργείς σαν άνθρωπος, να επαναφέρεις στη μνήμη σου τα γεγονότα (για όσους τα ζήσαν) ή να τα φαντάζεσαι (για όλους εμάς που δεν …προνοήσαμε να γεννηθούμε νωρίτερα, αλλά ακούσαμε και διαβάσαμε τόσα πολλά).
17 ΝΟΕΜΒΡΗ σήμερα, μία ακόμη επέτειος. Οι ίδιες εικόνες. Τα ίδια τραγούδια. Δε λέω καταευχαριστήθηκα Μίκη και Λοίζο, αλλά η φετινή ημέρα του Πολυτεχνείου έχει μια άλλη, μια δική της πίκρα, που είναι πρωτόγνωρη σε τέτοια ένταση.