30/12/15

Παρηχημένες οργές

Ορδές οργές οργώνουν
με όργανα στριγκλιά
την ησυχία 
των νοικοκυραίων

Τι θα φυτρώσει άραγε
από την οργισμένη γη;

Αργά οι οργές ξεφύτρωσαν
οι νοικοκυραίοι
ξεμανικώθηκαν
έτοιμοι για τη σοδειά
οι τσέπες των εμπόρων
θα γεμίζουν με τη δυστυχία
των οργισμένων

κι η οργή ...

περιμένει τα στριγκλιά όργανα
να την ξυπνήσουν
κοιμόμενη μέσα στην
προστασία της λάσπης

23/10/15

αστραφτερές και εξυπνούλικες φλούδες

Θα σκαλίζω πια με την κουτάλα μου στο πάτο του καζανιού μου και ότι βγάλω. Όποιοι θέλουνε λάδια, αστραφτερά και επιπόλαια ροφήματα, να πάνε σε άλλου μάγερα καζάνι, υπάρχουν δα άφθονοι τέτοιοι, αστραφτερές και εξυπνούλικες φλούδες.

Θα τό έγραφα εγώ πολύ χειρότερα από τον Γιώργο Ιωάννου στην ΚΑΤΑΠΑΚΤΗ του. 

13/10/15

Κεφάλας!



Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις … κουραστικές και περαστικές από το «καθημερινό» μυαλό, παρ’ όλ’ αυτά όμως αφήνουν το στίγμα τους, πιάνουν το χώρο τους˙ οπότε κάθε βράδυ ο ύπνος θα έπρεπε να είναι αυτός που καθαρίζει την προσωρινή μνήμη, τις ημερήσιες σκέψεις, τις ανούσιες, τις πρακτικές˙ αντ’ αυτού ο ύπνος μας γεμίζει με νέες σκέψεις ελαφρότερες, ασύνδετες … ονειροπαρμένες.

«Ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι» δικαιολογούμαστε κάθε φορά που μια απροσεξία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μαλακία ολκής ή περιοπής (ανάλογα με την περίσταση). Κι όμως ισχύει απόλυτα. Ένα μυαλό, τόσα χρόνια, χωρίς ένα format, χωρίς ένα ξεσκαρτάρισμα, που να χωρέσει; Από το ξύπνημα βρίσκεσαι αντιμέτωπος με την καθημερινότητα, με το συμβιβασμό της επιβίωσης, με την αναγκαστική συναναστροφή με άτομα, κουβέντες και συζητήσεις ανιαρές, βαρετές, διαδικαστικές, και σε όλες θα πρέπει να ανταποκριθείς, να απαντήσεις να αποδείξεις ότι είσαι ζώον κοινωνικόν. Να αποφύγεις το χασμουρητό, τους μορφασμούς και τα σχόλια. Μαζεύει, μαζεύει το μυαλό, δεν έχει ένα μηχανισμό αξιολόγησης, μια βαλβίδα αποσυμπίεσης, όλα αχταρμάς σημαντικά και ελαφρά. Άντε μετά να γλυτώσεις το εγκεφαλικό. Δοκίμασα και το να μη δίνω σημασία˙ άδικος κόπος, χωρίς αποτέλεσμα.

Μικρός είχα την εντύπωση ότι όποιος έχει μεγάλο κεφάλι έχει και πολύ μυαλό, τελικά μάλλον μεγάλο αποθηκευτικό χώρο έχει. Δεν ξέρω που θα καταλήξει η σκέψη μου (αφού θα συνεχίσει και μετά την αρχική εναπόθεση στο χαρτί), αλλά θα με ανακούφιζε αν κάποιος με φώναζε …κεφάλα!! (ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελες; πάρτα τώρα)

11/8/15

ti egine re paidia?

Κοιτώ τις αναρτήσεις λίγες μέρες μετά το αποτέλεσμα των εκλογών του Γενάρη.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ! …
Τι χαρά κάναμε. Τι αγαλλίαση. Το ψυχωτικό από τη Μεσσηνία, μαζί με την τσογλανοπαρέα του, που με τόσο μίσος, με τόσο μένος και ενδόμυχη χαρά εξαντλούσε τα απωθημένα του στις πλάτες μας (κάτι θα’λεγε ο Σίγκμουντ γι’ αυτό), πήγε στο διάολο.
Όντως η ελπίδα ήρθε στο λαό μας.
Είδα χαμόγελα, είδα προσμονή για καλύτερες μέρες.
Πολλά είδα και πολλά πρόσμενα, αλλά …
Αλέξη, τι κάνεις;
Η βρισιά που μού ’ρχεται στα χείλη μένει βουβή και αχτύπητη στο πληκτρολόγιο, για πόσο ακόμη δεν ξέρω … είναι που κοιτώ δεξιά-αριστερά, μπροστά (πίσω όχι, ξέρω τι θα δω) και ξαναντικρύζω κατήφεια, απογοήτευση, αδιέξοδο.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕ; Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΑΜΗΘΗΚΕ; (με ποιον;)
Ρε, άει στο διάολο πρωινιάτικα!