27/4/12

τί ένδεια ΙΙ ή ξεβράκωτοι στ' αγγούρια

Από καθαρή διαστροφή (λες και δεν έχω άλλη δουλειά να κάνω) κάθομαι και παρακολουθώ, στα τοπικά κανάλια, τις προεκλογικές εκπομπές, που παρουσιάζουν τους υποψηφίους των κομμάτων, μπροστά από χρωματιστά ταμπλό και με «ευρηματικά» logo μιμούμενες τα mεgαλοκάναλα της Αθήνας.
Τι απολαυστικός ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΙΣΜΟΣ!
Τι περισπούδαστο ΥΦΟΣ!
Τι ΓΕΛΙΟ! Τι ΑΠΟΛΑΥΣΗ!
Τι ΜΑΛΑΚΑΣ (που δεν σηκώνομαι να πάω να βάλω κάνα μπαχτσέ, νά’χουμε να τρώμε)
Το γέλιο συνεχίζει αβίαστο και γάργαρο –πέρα από την πρώτη εντύπωση- ακούγοντας αυτά που λένε και οι υποψήφιοι (με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια, που ψυχουποτροπιάζουν από …μοναξιά)
Πολλά τα κόμματα, λίγοι οι πρόθυμοι, οπότε: κάθε καρυδιάς καρύδι ταμπελιάζεται ως υποψήφιος βουλευτής Π.Ε. Κοζάνης.
Από την άλλη πάλι (ως ψυχοπονιάρης) τους λυπάμαι κιόλας, μου θυμίζουν λαϊκό άσμα: «γι’ άλλα πήγαινα και αλλού η ζωή με έριξε».
Ξεφυσούν και ιδρώνουν οι δύσμοιροι προσπαθώντας να θυμηθούν: «πώς το’ πε εκείνο ο Βενιζέλος» ή «εκείνο το καλό του Σαμαρά, με το χαζοχαρούμενο χαμογελάκι».
Ασύντακτες προτάσεις, γεμάτες γλωσσικά μαργαριτάρια, εκσφενδονίζονται με δύναμη, διαπερνούν την TFT (αλά) οθόνη και βάζουν σημάδι το μπιρμπιλωτό μου ματάκι.
Οι παλιοί πάλι, είναι σταθερές αξίες (!!!). Η πείρα: σταράτα, μετρημένα, δοκιμασμένα.
Οι νέοι στο γκουρμπέτι και στα χρόνια (τι φιλοδοξία κι αυτή για νέους ανθρώπους με …γκρίζα μυαλά;) αν μη τι άλλο «δημιουργούν» εικόνα (image στην αρχαίζουσα) και στη χειρότερη περίπτωση θα βρίσκουν ευκολότερα γκόμενες/νους … ή στην καλύτερη;
Κοιτάζω στον καθρέφτη. Το «ενοχλητικό» πανέμορφο είδωλό μου παίρνει αυστηρό ύφος:
«Σύνελθε μαλάκα και μην γελάς, είναι οι πιο κρίσιμες εκλογές της μεταπολίτευσης, παίζεται η ζωή σου, το μέλλον των παιδιών σου.
Ε, και;

ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ
… ΓΕΛΑΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ

11/4/12

τί ένδεια !


θα προτιμούσα τον δεύτερο, αλλά σίγουρα θα καταλήξω στον πρώτο και θα με πετάξει έξω από το μαγαζί ο τρίτος ...

6/4/12

η κρίση μειώνει τη λίμπιντο ή μ@λ@κίες λένε;


Το έτος 1880, κουρασμένος από το χέρι του, αφου έπρεπε να αυνανίζει χειροκίνητα τις γυναίκες ασθενείς , ο Δρ Joseph Mortimer Granville θα κατοχυρωσει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τον πρώτο ηλεκτρομηχανολογικό δονητή με φαλλικό σχήμα. Κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, το μασάζ της κλειτορίδας θεωρούταν η μόνη κατάλληλη αγωγή κατά της υστερίας, έτσι ώστε εκατοντάδες γυναίκες πήγαιναν κάθε μέρα στο γιατρό τους για μασάζ στην περιοχή της κλειτορίδας και να οδηγηθούν σε ένα «υστερικό παροξυσμό», γνωστό σήμερα ως οργασμό. Η Υστερία, που διαγνώστηκε ως ασθένεια,(οι Έλληνες την είχαν περιγράψει σαν "μήτρα φλογερή,") γίνεται ένα είδος πανούκλας μεταξύ των γυναικών της εποχής.
 

4/4/12

Αλλιώς Αλέκα, αύριο με τον.. πατερούλη σου

Τι κι αν μας τριβέλιζαν το κεφάλι από μικρά παιδιά στο σχολείο: "Η ιστορία επαναλαμβάνεται". Ή το άλλο, το ακόμη καλύτερο: "μάθετε από την ιστορία για να μην κάνετε τα ίδια λάθη".
Μάλλον κανείς μας δεν άκουγε ή όλοι χαζεύαμε μέσα απ’ τα μεγάλα ξύλινα παράθυρα, ακούγοντας την άνοιξη, θαυμάζοντας τις πολύχρωμες πινελιές, που θάμπωναν τα παιδικά μας μάτια και μπέρδευαν τις καρδιές μας με ζωντανές εικόνες και προσδοκίες ηλιόλουστων, αλμυρών καλοκαιριών.
Όπως τώρα, μέσα από τα κρύα αλουμινένια πια κασώματα με τα διπλά τζάμια της θερμομονωμένης και αποστειρωμένης μας ζωής.
Μαζί με μας (προφανώς) έχασε την ιστορική διαπαιδαγώγηση και η Αλέκα - ίσως για άλλους λόγους. Φαντάζομαι ότι μασουλώντας το κουλούρι της ονειρευόταν να μεγαλώσει και να συμμετέχει σε διαδηλώσεις και πορείες, ίσως και να ονειρευόταν, από τότε ακόμη, την πρωτοκαθεδρία του ΚΚΕ… Το όνειρό της μπορεί να το πραγμάτωσε εν μέρει, αλλά το μάθημα το έχασε.
Αναρωτιέμαι: Τι είναι πιο σκληρό, πιο απάνθρωπο, πιο κρύο. Να υπογράφεις ό,τι σου πασάρουν οι τοκογλύφοι και οι αδυσώπητες αγορές, να οδηγείς έναν ολόκληρο λαό στην φτώχεια, τη δυστυχία και την απόγνωση ή να αφαιρείς από τον λαό την ελπίδα, υπό την κάλυψη ιδεολογικών αγκυλώσεων και φοβικών συνδρόμων εξουσίας;
Την ελπίδα πρέπει να ξαναδιεκδικήσουμε, αυτή μας έχει μείνει στην παρούσα φάση.
Γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο, αλλά η εποχή των εύκολων και εύπεπτων καταστάσεων νομίζω ότι παρήλθε ανεπιστρεπτί.
Το παραδέχομαι.. κι εγώ χάζευα και ονειροπολούσα ώρες πολλές, κοιτάζοντας έξω από τα μεγάλα τζάμια (γι’ αυτό και πρόκοψα..), αλλά αδιαφορώ:
Για τις αποκλίσεις και τις διαφορές απόψεων που παρουσιάζουν τα ελληνικά κόμματα της αριστεράς
Για το πόσο μπορεί να μακροημερεύσει μια αριστερή συγκυβέρνηση.
Ζητώ, απαιτώ αν θέλετε, απ’ όλα τα αριστερά κόμματα, που ευαγγελίζονται (και έτσι είναι) το κοινωνικό πρόσωπο της πολιτικής, τα δικαιώματα του ανθρώπου-πολίτη, την αντίσταση στον απάνθρωπο καπιταλισμό των αγορών, να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να τα βρουν.
Πιστεύω ότι σήμερα δεν έχουν θέσει δικαιολογίες ή ιδεοληψίες που λαμβάνονται στο όνομα της καθαρότητας θέσεων και απόψεων. Πιο "καθαρή" κι απ’ αυτή την καθαρότητα είναι η ιστορική ανάγκη να υπάρξει κάθαρση του δημόσιου βίου και της πολιτικής.  
Αυτά που λέτε ότι σας χωρίζουν, είναι σίγουρα λιγότερα από αυτά που σας ενώνουν, και σίγουρα είναι διαφορετικής βαρύτητας.
Προτεραιότητα αυτή τη στιγμή έχει η χώρα και οι πολίτες.
Πως γίνεται να βρισκόμαστε -μετά από όλα αυτά που ζήσαμε τα τελευταία δυο χρόνια- στο παραπέντε να παραδώσουμε τη διακυβέρνηση της χώρας στα δυο κόμματα εξουσίας, τα οποία μας κατάντησαν περίγελο και παράδειγμα προς αποφυγή σε όλο τον κόσμο.
Αλέκα, κάνε μου τη χάρη.
Γύρνα για λίγο στην παιδική σου ηλικία, γύρνα στα μαθητικά σου χρόνια, στο σχολείο. Σταμάτα να ονειρεύεσαι, όπως παιδούλα, πορείες και γραμματιλίκια και διάβασε ξανά το μάθημα ιστορίας. Όχι όμως όπως την γράφουν οι νικητές, ούτε οι ηττημένοι, αλλά οι αδικημένοι.
Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα μας, για όλους μας, και δεν πρέπει να χαθεί..
από το PHEME.GR

3/4/12

για όλα φταίει ο Σαρκοζής

Εάν η κατάσταση δεν ήταν τόσο σοβαρή, πραγματικά θα ήθελα να δω μέχρι που μπορεί να φτάσει η απαξίωσή μας από τους κυβερνώντες.
Οι γκεμπελίσκοι της κυβερνητικής προπαγάνδας λοιπόν, σκεπτόμενοι με κριτήρια της δεκαετίας του 80, άντε 90, ασχολούνται, εδώ και δυο βδομάδες, με αυτό που δεν ασχολήθηκαν εδώ και δεκαετίες: Το μεταναστευτικό (με το «μεταναστευτικό» της ελληνικής νεολαίας πότε θα ασχοληθούν;)
Στην προσπάθειά τους αυτή, οι κυβερνοεγκέφαλοι βρήκαν πρόθυμους υποστηρικτές τους καναλάρχες και τους … αλήτες, ρουφιάνους καθοδηγητές των 08:00΄.
Θα μου πείτε (και με το δίκιο σας): Κι όμως στην Γαλλία το κόλπο της ξενοφοβίας πέτυχε. Ο Σαρκοζί(ς) επικαλούμενος τον μελαχροινό κίνδυνο κατάφερε να αναρριχηθεί στην κορυφή των δημοσκοπήσεων, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον σοσιαλιστή αντίπαλό του (εδώ που τα λέμε πρόκειται απλά για έναν γιαλαντζί σοσιαλιστή, σαν τους δικούς μας
Έτσι και οι εγχώριοι γιαλαντζί, μαζί πάντα με τους ομοϊδεάτες τους της ΝουΔου+Αδωνοβορίδηδες, αποφάσισαν να το παίξουν Σαρκοζήδες (ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται).
«Στρατόπεδα» ή «Κέντρα κράτησης», «Επιχείρηση Σκούπα», «Υγειονομική βόμβα», «Γκέτο», κ.α.κ. (κι άλλα καλά) ακούγονται συνεχώς από τα κανάλια Τους.
Ξενοφοβία, ακροδεξιά, φασισταριά του κερατά είναι στις δόξες τους.
Για πόσο κάφρους μας έχουν;
Θα ξεχάσουμε όσα κάνανε τα τελευταία χρόνια, ή θα αγνοήσουμε αυτά που θέλουν να κάνουν μετά τις εκλογές;
Τόσο απλά θα λάβουν το λαϊκό συγχωροχάρτι;
Η κάλπη είναι μπροστά μας. Ας τους δώσουμε εκεί την απάντησή μας. Μια απάντηση δυνατή, μια μπουνιά στο παιχνίδι τους με τον ανθρώπινο πόνο και την δυστυχία, κ.α.κ.-