26/9/08

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - το’να χέρι νίβει τ’ άλλο … *


« Η θρησκεία είναι μονάχα ένα συμπλήρωμα του κράτους, μια μυστική αστυνομική δύναμη, που διαιωνίζει τις νομικές συμβάσεις και θεσπίσθηκε με τόσο πονηρό τρόπο ώστε κανείς δεν μπορεί να της ξεφύγει» ΚΙΚΕΡΩΝ

Από τι προσπαθούμε να ξεφύγουμε;
Γιατί ξαφνιαστήκαμε, αλήθεια, από την αποκάλυψη των εκκλησιαστικών σκανδάλων; Προς τι οι «όψιμες» κραυγές για τον διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας;
Ποιόν διαχωρισμό και με ποιόν τρόπο;
Η λύση είναι να αμείβονται οι παπάδες από ταμείο της εκκλησίας;
Η λύση είναι να φορολογείται η εκκλησιαστική περιουσία; Ή μήπως η πραγματική ανεξιθρησκεία, η ελεύθερη λατρεία όλων των θρησκειών και δογμάτων σε όλη την ελληνική επικράτεια, με θρησκευτικούς χώρους και εκδηλώσεις. Δεν μας ‘φτάναν δηλαδή οι δικοί μας αργόσχολοι παπάδες και οι εκκλησίες και εκκλησίτσες σε κάθε μεριά, λόφο, βουνό και χαράδρα της Ελλάδας, θα έχουμε και τζαμιά και δεν ξέρω ‘γω τι άλλο.
Ωσάν επικούρειοι σοφιστές –χιλιάδες χρόνια μετά- επικαλούμαστε «επίκαιρα» σκάνδαλα, για να κάνουμε κάτι, που δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.
Η θρησκεία «θεσπίσθηκε» λέει ο Κικέρων. Θεσπίσθηκε σαν …νόμος, σαν τρόπος ζωής, σαν συμπλήρωμα –τέλος- της πολιτικής και συγκεκριμένα των πολιτικών υπηρετών της. Φοβερή και τρομερή ανακάλυψη.
Ο φόβος του αγνώστου, του θανάτου, του μυστηρίου της ζωής και της ύπαρξης. Ερωτήματα βασανιστικά, εναγώνια για τον άνθρωπο, που αγκιστρώθηκε στο πρώτο πράγμα που νόμισε ότι τον γλίτωνε από αυτά, του έδινε εξηγήσεις και του προσέφερε γαλήνη και σκοπό. Νόμιζε …
Αιώνες μετά ο άνθρωπος προχώρησε στη γνώση, τις επιστήμες, έδωσε (ορισμένες) απαντήσεις στα ερωτήματά του, ΑΛΛΑ… στα σχολεία μας, ακόμη διδάσκουμε τον βίο και την πολιτεία κάποιου Ιουδαίου, που απλώς τα «έλεγε καλά και όμορφα», και οι φωτό του κοσμούν τους τοίχους των δημοσίων κτιρίων πλάι στις εναλλασσόμενες –κατά περιόδους- φωτό βασιλιάδων, δικτατόρων, πρωθυπουργών και προέδρων της δημοκρατίας(;) Τους.
Από μόνο του αυτό αποδεικνύει κάτι. Και αυτό δεν είναι άλλο από την ανάγκη που έχουν όλες οι πολιτείες, παλιές και σύγχρονες, να «συνδιοικούν» με τη θρησκεία, να έχουν μαζί συνοδοιπόρο και σύμμαχο το «θεσπισμένο», πειθήνιο για τον λαό, όργανό τους.
«Πού πάς ρε Καραμήτροοοο!»

24/9/08

BAΤΟΠΕΔΙΟΝ ή ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΝ TO ΟΠΙΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Σε περασμένα χρόνια, όχι πολύ πίσω, οι περισσότεροι των –άντα, θυμόμαστε τους ΚΝίτες και το «τροπάρι» τους για τη θρησκεία, την οποία χαρακτήριζαν σαν «όπιο του λαού» (βέβαια απλά επαναλάμβαναν τη γνωστή ρήση του Μάρξ).
Τις τελευταίες ημέρες βαλλόμαστε, σαν χιλιοτρυπημένοι χάρτινοι στόχοι στο πεδίο βολής της ενημέρωσης, με ρεπορτάζ, ανταποκρίσεις, έγγραφα και άλλα αποδεικτικά στοιχεία της μίζας και των σκανδάλων της πολιτικής(;) μας ζωής. Καθημερινά και κάποια νέα (μιζο)ανταλλαγή παίρνει σάρκα και οστά στη γυαλιστερή επιφάνεια της TFT-LCD μας. Καταλήξαμε να θεωρούμε αυτονόητα αυτά που γίνονται. Εγώ προσωπικά αδυνατώ να κοιμηθώ εάν δεν παίζει κάποια συζήτηση, κάποιο βουερό panel με πρωταγωνιστές κατόχους-πρεσβευτές τσιριχτών απόψεων. Ελλείψει δηλαδή αξιόλογων ταινιών και σήριαλς, η ελληνική τηλετύφλα βρήκε αντικαταστάτες για τη δίψα των ποσοστών της AGB.
Τα βραδινά δελτία (της φρίκης και των μπανιστηρτζίδικων παραθύρων) εξαντλούν το μεγαλύτερο μέρος του τηλεοπτικού τους χρόνου με την εκνευριστικά επαναλαμβανόμενη μπάρα του trailer να «γεμίζει» από λέξεις όπως: «Ιερό σκάνδαλο», Βατοπαίδιο ή Βατοπέδιο (ανάλογα τον σταθμό), «Ιερές ανταλλαγές» και άλλα βαρύγδουπα λογοπαίγνια, και στην οθόνη να εναλλάσσονται ειδυλλιακές φωτογραφίες από τοποθεσίες προς ανταλλαγή, σαν να θέλουν να παρακινήσουν υποψήφιους αγοραστές-επενδυτές.
ΜΕΣΙΤΙΚΟΝ ΓΡΑΦΕΙΟΝ: MEGA, ANTENNA, ALPHA, ΣΚΑΙ (τα νεύρα μας).
Και κατά τις εννιά -παρά κάτι- μας ξεφουρνίζουν και την απόφαση! της κυβέρνησής μας για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και της πολιτικής «επανίδρυσης του κράτους». Τα ειδυλλιακά τοπία δίνουν τη θέση τους στην «αιμοσταγή» παρουσία του Αλογοσκούφη και την «ήρεμη δύναμη» του Καραμανλή. Και άντε καλά το Βατοπέδι το συνηθίσαμε, τον Κεφαλογιάννη, τον Βουλγαράκη, τον Μαγγίνα και τόσους άλλους τους θεωρούμε τηλεοπτικούς ήρωες, την φορομπηχτική πολιτική τους, τις αυξήσεις(;) τους, τις συντάξεις(;) τους και άλλα κοινωφελή τους έργα(;) ... ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ που τα βρίσκουμε καθημερινά μπροστά μας και στην τσέπη μας;
Μα καλά γιατί μας στεναχωρούν στο τέλος;
Γιατί δεν μας αφήνουν να χαιρόμαστε με τα ιερά τους σκάνδαλα;
Γιατί μας θυμίζουν στο τέλος, ότι ξημερώνοντας θα πρέπει να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας; Αφήστε μας κύριοι καναλάρχες στην «μαστούρα» των Αγίων Πατέρων μας την προτιμούμε από την απεξάρτηση της φτωχικής μας πραγματικότητας.
Άντε τώρα να με πάρει ο ύπνος ...

22/9/08

Όχι άλλη ... κωλονοσκόπηση

Τι πρήξιμο κι αυτό με τις δημοσκοπήσεις;

Κάθε κανάλι και gallop, κάθε σταθμός και δημοσκόπηση
και η ελλάς βογκά και οδύρεται απ’την ... κωλονοσκόπηση!

... κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Μέσα στην μπόχα των σκανδάλων και της ακρίβειας εμφανίζονται ωσάν σωτήρες οι ΠΡΩΗΝ! Αυτοί που έχασαν την καρέκλα της εξουσίας, γιατί απλά δεν έβγαζαν στιγμή το χέρι απ’ το .. βάζο με το μέλι.
Για τόσο κάφρους πια μας περνάνε; Αλτσχάιμερ έχουμε;
Και για του λόγου το αληθές και την ιστορία σας «συνδέω» με δύο δημοσιεύσεις-φάρμακο για τη μνήμη του λαού μας: Η πρώτη από το press-gr που μας θυμίζει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που θέλουν να μας (ξανά)κυβερνήσουν (τρομάρα τους) εδώ και η δεύτερη από blog της οδοντιατρικής που έχει μία λίστα ΠΡΩΗΝ σκανδάλων εδώ.

Ευχαριστώ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ!

18/9/08

“Η πολιτική ηθική και η σημασία της για μας σήμερα”

(ένα σχόλιο στο ομώνυμο θέμα της εκπομπής "ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ" του Π.Σαββίδη της ΕΤ3)
Ηθική και νομιμότητα. Με μια πρώτη -και επιφανειακή ματιά- κάποιος θα αντιληφθεί ομοιότητες και συγγένειες ως αναφορά την ετυμολογία τους. Εξετάζοντας το βέβαια μέσα από το «ομιχλώδες» πρίσμα της πολιτικής, οι δύο λέξεις αποκτούν την πραγματική τους οντότητα, όπως αυτή αποτυπώνεται στην καθημερινότητά μας. Αλλωστε, οι λέξεις και οι έννοιες, αλλάζουν ανάλογα με την εποχή και τη σημασία που τους δίνεται, με αφορμή γεγονότα, που όσο ανεπαίσθητα φαντάζουν στο πέρασμα του χρόνου, παρόλ’ αυτά συντελούν στη διαμόρφωση των εννοιών και των ... ηθών.
Τα τελευταία χρόνια η πολιτική ζωή και τα «κατορθώματά» της στον τόπο μας έφεραν τις δύο έννοιες στο ζενίθ της ασυμβατότητας τους. Νόμιμο το ένα, νόμιμο και το’άλλο (μα καλά εσείς δεν νομοθετείτε; Είναι δυνατόν να βγείτε και παράνομοι; Ηλίθιοι είστε; (;)). Και το καλό! Είναι ότι οι φωστήρες της κρατικοεθνικής σωτηρίας μας ξαφνιάζονται και ενίστανται με την κατακραυγή του κόσμου για την καταπάτηση των νόμιμων, αλλά ανήθικων τακτικών τους.
Αλήθεια πώς θα μπορούσε να περάσει «άκραχτη» η με διάφορα λογιστικο-οικονομικο-μαφιόζικα τρικ ΝΟΜΙΜΗ φοροαποφυγή ενός υπουργού, μιας φορομπηχτικής κυβέρνησης;
Τόσο πολύ υπολογίζουν(αν) δηλαδή στην ανοχή μας;
Τελικά το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω είναι ότι: η πολιτική (χωρίς η ίδια να φταίει) και η εκμετάλλευσή της από την υποτυπώδη και λειψή δημοκρατίας μας με τους κατά καιρούς «εκτελεστές» της, λειτουργεί καταλυτικά στην –κατά το δοκούν- παράφραση των δύο λέξεων: της Ηθικής και της νομιμότητας.
Εκτός από τα παραπάνω, θα ήθελα να προσθέσω στο δίπτυχο του τίτλου ακόμη μία έννοια, που επίσης δοκιμάζεται στις μέρες μας με τα λογής καμώματα των εξουσιαστών, και δεν είναι άλλη από την ... αισθητική μας.-

17/9/08

Να θυμάμαι ...

Μάνος Λοΐζος


Ο Μάνος Λοΐζος ήταν Έλληνας μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής.



Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1937 στην Αλεξάνδρεια και πέθανε σε νοσοκομείο στη Μόσχα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982.Εχει κυπριακή καταγωγή (ο πατέρας του, Ανδρέας Λοΐζου, καταγόταν και ήταν κάτοικος των Αγιών Βαβατσινιάς -χωριό της Λάρνακας Κύπρου- και η μητέρα του, Δέσποινα Μανάκη, καταγόταν από τη Ρόδο). Το σπίτι στο οποίο έζησε ο πατέρας του υπάρχει ακόμη, η δε Κοινότητα του χωριού θέλοντας να τιμήσει τον μεγάλο αυτό μουσικοσυνθέτη, ανέγειρε στην είσοδο του χωριού ένα σεμνό μνημείο, στη μνήμη του, όπου αναγράφονται τα εξής: "Μάνος Λoΐζος 1937-1982, μουσικοσυνθέτης, καταγωγή Αγίοι Βαβατσινιάς".

Ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Τα τραγούδια του λιτά και έντεχνα, συνδέθηκαν άμεσα με τις λαϊκές μάζες. Πολιτικά στρατευμένος καλλιτέχνης στα χρόνια της Χούντας και της μεταπολίτευσης, ακολούθησε την ποιότητα στο ελληνικό τραγούδι που χάραξαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις.

Συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Φώντα Λάδη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη στους στίχους.

Τελευταίος δίσκος του ήταν τα "Γράμματα στην Αγαπημένη" σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.

To 2007 χαρακτηρίστηκε από το μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου τιμώντας τα 70 χρόνια από τη γέννηση του και τα 25 χρόνια από το θάνατο του.

Δισκογραφία:1968 Ο σταθμός (ΜΙΝΟS)1970
Θαλασσογραφίες (ΜΙΝΟS)1971
Ευδοκία (ΜΙΝΟS)1972
Να 'χαμε τι να 'χαμε... (ΜΙΝΟS)1974
Τραγούδια του δρόμου (ΜΙΝΟS)1974
Καλημέρα ήλιε (ΜΙΝΟS)1975
Τα νέγρικα (ΜΙΝΟS)1976
Τα τραγούδια μας (ΜΙΝΟS)1979
Πρώτες εκτελέσεις (ΜΙΝΟS)
1979
Τα τραγούδια της Χαρούλας (ΜΙΝΟS)1980
Για μια μέρα ζωής (ΜΙΝΟS)1983
Γράμματα στην αγαπημένη (ΜΙΝΟS)1985
Ο δρόμος του Μάνου (ΜΙΝΟS)1985
Αφιέρωμα από το Ολυμπιακό στάδιο1992
Οι μπαλάντες του Μάνου (ΜΙΝΟS)1995
Κάτω από ένα κουνουπίδι (Μεσόγειος)1997
Ενθύμιο Τρυφερότητας2002
Εκτός Σειράς. Σαράντα σκόρπιες ηχογραφήσεις2003 Τα τραγούδια του Σεβάχ

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

16/9/08

Μόνο άυλους τίτλους έχουμε ...

Τι συγκυρία κι’ αυτή ...
Δεν φτάνει (;) που μπήκα στα ...σαράντα χωρίς να το καταλάβω!
Δεν φτάνει (;) που ο γιος μου με φωνάζει (εντάξει χαϊδευτικά) ... γέρο ! (σαν χτες μου φαίνεται που έκανα και ‘γω το ίδιο)!
Δεν φτάνει (;) που ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ με τίποτα οι μισθοί πείνας!
Δεν φτάνει (;) που ο κόσμος μας πάει από το κακό στο χειρότερο!
Δεν φτάνει (;) που η καθημερινότητά μας έγινε (πάντα έτσι ήταν δηλαδή) ένας συνεχής αγώνας ενάντια σε κάθε λογής ανεγκέφαλο φασιστοειδές ανθρωπάκι, κάτοχο τίτλου ή απλά θέσης!
Δεν φτάνει (;) αυτή η κακοδαιμονία της χώρας μας με τους άρχοντες που επιλέγουμε ΕΜΕΙΣ κάθε φορά (σαν ματιασμένοι ψηφίζουμε)!
Σα να μην έφταναν αυτά (και πολλά άλλα)
Έχουμε και τον ... ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗ !!!
Τι πονηρόφατσα και αυτή;
Τι αλαζονική παρουσία;
Με το στανιό να διυλίσει τον ... κώνωπα!
Δεν έχουμε ρε φίλε !!!
Ως εδώ! ΦΤΑΝΕΙ!!!
Ψυχή θέλεις; Μόνο αυτό μας έμεινε, ωσάν άυλος τίτλος!

13/9/08

Τερμάτισε ο δείκτης ρύπανσης από τη ΔΕΗ στην Κοζάνη

Κι έλεγα: Θα τερματίσει; Δεν θα τερματίσει;
Τερμάτισε λοιπόν ο δείκτης ρύπανσης.
Ε! και τι έγινε; Θα σταματήσουμε να αναπνέουμε; Και η (άγραφη) απάντηση της ΔΕΗ: Αναπνεύστε και …ψοφήστε! Ναι αυτό λένε. Γιατί εάν τους ενδιέφερε θα έπαιρναν μέτρα, θα έκαναν κάτι. Και το καλό είναι ότι και μεις εδώ στο νομό Κοζάνης θα πληρώσουμε στους λογαριασμούς της ΔΕΗ … φόρο ρύπανσης (ή όπως αλλιώς το ονόμασαν).
Προτείνω: 1. Επιβολή φόρου από τους αναγκαστικά αναπνέοντες πολίτες του νομού στη ΔΕΗ (το ποσό ή το ποσοστό είναι υπό σκέψιν).
2. Ανταλλαγή της έκτασης που καταλαμβάνουν τα πιο ρυπογόνα εργοστάσια της Ε.Ε. με εκτάσεις στη λίμνη Βιστωνίδα ή ακόμη καλύτερα στην Ιερισσό ή την Ουρανούπολη: ΔΩΣΤΕ ΤΗ ΔΕΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ (την ευλογία σου Άγιε Εφραίμ).
3. Ο νόμος Κοζάνης ένας Δήμος με τον Καποδίστρια ΙΙ με την ονομασία ΔΗΜΟΣ ΔΕΗ με δημότες μόνο τους υψηλόμισθους εργαζόμενους και καρεκλοκένταυρους της ΔΕΗ με τα παιδιά τους (εμείς είπαμε θα πάμε Ιερισσό και Ουρανούπολη).
Και για όποιον βρει χιουμοριστικό το σχόλιο, προτείνω να βγει στο μπαλκόνι του και να πάρει μια βαθιά ανάσα …

Κ Λ Ε Ι Σ Τ Ε ΤΑ Φ Ο Ν Ι Α Δ Ε Σ !!!

10/9/08

ΜΗ αντίδραση

Η δεκτικότητά μας στο ζενίθ της.
Μας τυφλώνει, μας αποσπά από τα βλήματα δράσης που δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα. «Ευσεβείς (σ)τόχοι» ασεβών πολεμοκάπηλων της ζωής μας.
Ανάθεμα την τύφλα σου ανθρωπάκο.
Ανθρωπάκο της καθημερινής επιβίωσης και της ισχνής διαβίωσης στο καβούκι που σου δώσανε αντιστάθμισμα για την παραγωγικότητά σου.
Ζεις για να πληρώνεις, έχεις ξεχάσει πια πότε έχεις πληρώσει για να ζήσεις.
Κάποιες στιγμές διαύγειας.
Πόνος, αυτοκριτική, προσπάθεια για αποφυγή μερικών βλημάτων.
Ένα άι σιχτίρ μαλάκες, αλλά ...μέχρι εδώ.
Όρθιος, καμαρωτός πάλι στο σκοπευτήριο -σαν έτοιμος από καιρό- να ξαναδεχτεί τα βλήματα της τηλετύφλας τους, τα βλήματα της απαξίωσής του, της κοροϊδίας του, της αδυναμίας του, της ΜΗ (ΑΝΤΙ) ΔΡΑΣΗΣ του

1/9/08

Μήπως τελικά τα θέλει ο κώλος μας;



Εξαγγέλλει ο τσάρος (τρομάρα του) τα πρώτα φορολογικά μέτρα για τους ελεύθερους επαγγελματίες και το μόνο που ακούγεται είναι …ψίθυροι, κάποιες χλιαρές φωνές διαμαρτυρίας, μία δημοσκόπηση που εμφανίζει μεγάλο μέρος της κοινωνίας –κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι- να συμφωνούν με τα εξαγγελλόμενα, («διαίρει και βασίλευε» δηλαδή) και αυτό ήταν όλο. Μετά από λίγες μέρες και άλλα μέτρα ...
Μήπως τελικά, αυτό που φταίει για την οικονομική μας κατάσταση δεν είναι η οικονομία, αλλά το ότι είμαστε τελείως … κάφροι;
Αντί να διαμαρτυρηθούμε, αντί να βγούμε όλοι στους δρόμους και να σταματήσουν να λειτουργούν τα πάντα και να βροντοφωνάξουμε: ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ, δεχόμαστε μοιρολατρικά τις αποφάσεις ανεγκέφαλων και τυχάρπαστων τυχοδιωκτών της πολιτικής.
Και κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση:
Στο ΒΗΜΑ της Κυριακής (31/08) δημοσιεύεται δημοσκόπηση και εμφανίζει (αν δεν κάνω λάθος) μείωση του ποσοστού του κυβερνώντος κόμματος 0,5% !!!
Αντιλαμβάνομαι το κόλλημα μερικών κομματόσκυλων, αντιλαμβάνομαι (:) την εμπιστοσύνη μερικών στη ΔΕΞΙΑ αντιμετώπιση των πραγμάτων, αντιλαμβάνομαι τις συντηρητικές γριούλες και όχι μόνο που θα ψηφίζουν όσο ζούν τη Ν.Δ. «για να μην έρθουν οι κουμμουνιστές ...», αλλά δεν αντιλαμβάνομαι, ούτε είμαι σε θέση να καταλάβω και να εξηγήσω, το ότι με τη θετική γνώμη που εκφράζουν στις δημοσκοπήσεις επιβραβεύουν μια πολιτική που γονάτισε κυριολεκτικά τους Ελληνες. Μια πολιτική που καταλύει εργατικά δικαιώματα δεκαετιών, που παίζει με την παιδεία των παιδιών μας. Δεν καταλαβαίνω πώς μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης και με σαφής ενδείξεις ανικανότητας, προχειρότητας και ανευθυνότητας, αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει να προηγείται στην πρόθεση ψήφου. Πώς αυτός ο αμέτοχος πρωθυπουργός κρίνεται καταλληλότερος για να μας κυβερνήσει.
Εντάξει η λαίλαπα του ΠΑΣΟΚ και ειδικά η περίοδος του εκσυγχρονιστή Σημίτη, έχει αφήσει ανοιχτές πληγές που δεν ξεχνιούνται και δεν τις θεραπεύει ο χρόνος, αλλά δύσμοιροι συνέλληνες ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ -εκτός δικομματισμού- τέλος πάντων.
Καλά είναι να αντιδράσουμε, να τους δείξουμε ότι δεν θα τους αφήσουμε άλλο να μας κωλοχεριάζουν (ωραία λέξη) αδιαμαρτύρητα. Ας τους στείλουμε εκεί που πραγματικά τους αξίζει:
Στη δουλειά τους, να δουλέψουν επιτέλους και να μας αφήσουν ήσυχους.