29/1/11

φωνές που πρέπει να ακούγονται

ΧΑΣΑΜΕ ΠΟΛΛΑ... ΑΣ ΜΗ ΧΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ!
Των ΜΑΡΩ ΔΟΥΚΑ και ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ


Τελικά μόνο ένα άσυλο λειτουργεί τέλεια στον τόπο μας, το Κοινοβούλιο, και μόνο για παρανομήσαντες βουλευτές που δεν αίρεται η ασυλία τους, και παρανομήσαντες υπουργούς που προστατεύονται από τον κατάπτυστο και κραταιό νόμο τους.

Το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών παντού. Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει ευρύτερο νόημα, την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν πλήττονται βάναυσα και, ιδίως στις μέρες μας, αποδεκατίζονται ραγδαία, σε βάρος όλων, Ελλήνων και μεταναστών, ηλικιωμένων και νέων. Ίσως οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και φοιτητές στο σύνολό τους θα έπρεπε να σκεφτούν ότι η κοινωνία στρέφεται προς αυτούς προσδοκώντας πιο γενναία υπεράσπιση των δημοκρατικών θεσμών και του ρόλου των πανεπιστημίων στις ταραγμένες δύσκολες εποχές.

24/1/11

εν 24η του 11ου Γενάρη

Λίγες μέρες πριν ο Γενάρης του ’11 αποκαθηλωθεί από τα επιτοιχισμένα ημερολόγια κάθε λογής συλλόγου, μορφωτικού ή παραμορφωτικού, αθλητικού (της περιφέρειας ή και της –μέχρι- μακεδονίτικης εμβέλειας, τα αθηναϊκά απαγορεύονται δια ροπάλου), αιμοδοσίας (με σύριγγα ή καλαμάκι), δωρεάς οργάνων (εκτός μουσικών) και φυσικά όλων τα τάξεων γυμνασίων, λυκείων και προσφάτως δημοτικών (ξετσουτσούνιασαν και οι λιλιπούτειοι ευρωτρακαδόροι μας). Ποιος έπεισε όλο αυτό το πλήθος των ημερολογοπωλητών, ότι το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το μέτρημα του χρόνου και των ημερών, που μπορεί να φεύγουν από μπρος μας (και καλά κάνουν τέτοιες που είναι), αλλά μας φορτώνονται στην πλάτη επιβαρύνοντας το ήδη παραφορτωμένο προσωπικό μας «σακί», όπως θά’λεγε ή καλύτερα όπως έγραψε η Ιωάννα Καρυστιάνη συγγραφεύς και σύζυγος του …βαθιά ψυχωμένου κινηματογραφιστή μας, Παντελή Βούλγαρη. Σχετικώς άσχετο, αλλά κάτι πρέπει να γράψω για να περάσουν όσο το δυνατόν ανώδυνα και ευχάριστα οι τελευταίες μέρες του Γενάρη, για νά’ρθει ο κουτσοφλέβαρος και να δούμε και τα δικά του χαϊρια.

21/1/11

LOGOδιάρροια

Προσπαθώντας να εντοπίσω με τί μοιάζει το νέο logo ή ο "νέος λογότυπος", όπως είπε ο "ανοιξιάτικος" παλιομοδίτης γιαπάκος αρχηγός της (νέας) Νέας Δημοκρατίας, σερφάρισα πρωινιάτικα για να δω εάν κάποιος διαδικτυακός blogoσυνοδοιπόρος με ...κάλυψε, αλλά μάλλον ισχύει το "άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας", οπότε συνεχίζω τη μοναχική μου προσπάθεια ...
Μια πετυχημένη αναφορά έκανε ο ΓΚΡΙΝΙΑΡΟΓΑΤΟΣ, η οποία αξίζει "κλεψίματος":
Παρότι "θεόπνευστες" οι εμπνεύσεις των φίλων, ομολογώ ότι ...σχεδιαστικά δε με κάλυψαν και κάπου εδώ είναι η ώρα να σας αποκαλύψω τη δική μου έμπνευση σχετικά με το τι μού'ρχεται στο μυαλό βλέποντας το νέο σηματάκι των (α) δεξιων:

Εννοείται ότι ζητώ συγνώμη για το βρώμισμα του πρωινού σας, αλλά ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕ ΘΕΛΑΤΕ; ΠΑΡΤΕ ΤΗ.

Και όχι μόνο μου θυμίζει μια πληθωρική κουράδα, αλλά και η δεξιόστροφη επιμήκυνσή της δείχνει ότι ο ...χεζόμενος την έκανε βιαστικά (προς τα δεξιά, εννοείται), σαν κάποιος να τον έπιασε επ'αυτοφώρο να κοπρίζει το ξένο οικόπεδο. Από το μέγεθος του αποβλήτου, συμπεραίνω ότι ο κοπρίτης ήτο καλοζωισμένος (εδώ δε θίγουμε ανθρώπους, οπότε μην περιμένετε να σας πω ότι ήταν ο μπουχέσας ανηψιός).
Εύγε στους σχεδιαστές της αντιπολιτευόμενης (για πάντα ελπίζω) παράταξης, γιατί έπιασαν ακριβώς το σφυγμό και τις ...ανάγκες των εργοδοτών τους. Μπράβο και στον "ανοιξιάτικο" πρόεδρο, που επιτέλους μιλά ξεκάθαρα και με ευθύτητα στον ελληνικό λαό ,λέγοντάς του με ειλικρίνεια και σαφήνεια το τι τον περιμένει -εάν και- εφόσον στραβωθεί και πάλι για "να φτιάξει μια ....κουράδα μεγάλη..."

20/1/11

για καλό ήταν η ίαση;

Για τους φίλους, που τυχόν ανησύχησαν -τώρα- είμαι (ή δείχνω) καλά. Για τους οχτρούς που ήλπιζαν ... δεν θα τους γίνει (ακόμη). Χρόνια είχε να με πιάσει ίωση, αλλά μ' έπιασε απ' τ'@@
Ποτέ δε φανταζόμουνα την ποσότητα τροφής που μπορεί να χωρέσει το ανθρώπινο στομάχι ... (δε θα συνεχίσω με ανατριχιαστικές και αηδιαστικές λεπτομέρειες). Το μόνο που μπορούσα να "καταναλώσω" χωρίς δυσάρεστες παρενέργειες ήταν καφές και τσιγάρα (θυμήθηκα τη μικρού μήκους του Τζάρμους) και όπως ήταν φυσικό το έδωσα και κατάλαβε, άσε που έκανα και την έστω και στερητική δίαιτα που χρειαζόμουν και την οποία ελπίζω να συνεχίσω...
Τώρα τί τό'θελα και έγινα καλά και άφησα το κρεβάτι (καναπές ήταν) του πόνου; Απ' το πρωί στη δουλειά με τις μαλακίες να μου τριβιλίζουν το κεφάλι (μια κανονική εργάσιμη μέρα) και νά'χω και από πάνω τον ΓΑΠ σήμερα που θα μας κάνει ...φωτοβολταϊκούς (έ ρε τι σαρδάμ μαλακία έχουμε να ακούσουμε πάλι).
Μήπως σας περισσεύει καμιά ιωσούλα και για μένα συνάνθρωποι;

11/1/11

Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική

Ο εφιάλτης του Θ.Ηλιόπουλου
Αλληλεγγύη εν όψει της δίκης της 11ης-1-2011

Οι παρακάτω υπογεγραμμένοι, που συναντηθήκαμε και συνεργαστήκαμε με τον Θοδωρή Ηλιόπουλο στην έκδοση του βιβλίου Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική (εκδόσεις διάπυρο Ν, Νοέμβριος 2010, ηλεκτρονική έκδοση ), δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας προς αυτόν, εν όψει της δίκης του στη Χαλκίδα, στις 11-1-2011.

Η δίκη αυτή είναι μια ντροπή για την ελληνική πολιτεία – και αποτελεί μία ακόμη στιγμή ενός καφκικού εφιάλτη τον οποίο έζησε και ζει ο Ηλιόπουλος εδώ και δύο χρόνια. Συνελήφθη έξω από τη Νομική Σχολή της Αθήνας στις 18-12-2008 ενώ περπατούσε στον δρόμο με τους φίλους του, κουβαλώντας ένα μικρό σακίδιο με προσωπικά αντικείμενα. Στη συνέχεια, παρά το ότι και οι τέσσερις αυτόπτες μάρτυρες επέμεναν πως δεν είχε κάνει απολύτως τίποτε, χαλκεύτηκε εναντίον του ένα αδιανόητο κατηγορητήριο που περιλάμβανε 3 κακουργήματα (κατοχή εκρηκτικών βομβών, έκρηξη κατ’ εξακολούθηση, απόπειρα σωματικής βλάβης) και 2 πλημμελήματα (αντίσταση, διατάραξη κοινής ειρήνης), χαρακτηρίστηκε «εχθρός της δημοκρατίας» και προφυλακίστηκε για 8,5 μήνες, μέχρι τον Αύγουστο του 2009, οπότε και αποφυλακίστηκε μετά από απεργία πείνας 49 ημερών. Ο εφιάλτης αυτός έχει και συνέχεια, καθώς στις 11 Ιανουαρίου 2011 θα δικαστεί στη Χαλκίδα με το ίδιο εξόφθαλμα χαλκευμένο κατηγορητήριο, αντιμετωπίζοντας ποινή καθείρξεως.