Το δώρο μου…

Γενικά ΔΕΝ θέλω κανένας να μου υπενθυμίζει τα γενέθλιά μου … δε ΓΟΥΣΤΑΡΩ (μέχρι καυγά) τις ηλίθιες (και παχυντικές) τούρτες γενεθλίων …προτιμώ τις μπουκάλες. Μόνος μου όμως θα ήθελα πολύ να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου, γιατί το αξίζω ο μαλάκας με τόσα χρόνια που άρχισαν να μαζεύονται. Τώρα βέβαια θα πρέπει να αποφασίσω και τι δώρο θα μου έπαιρνα (αν μου έπαιρνα ποτέ, γιατί ο δρ Τζέκυλ μπορεί να πιστεύει ότι το αξίζω, αλλά ο άλλος ο Χάιντ μου υπενθυμίζει πάντα τις μαλακίες μου). Και γαμώτο μου, μου λείπουν πολλά …σύμφωνα πάντα με τα καταναλωτικά πρότυπα της κοινωνίας μας.
(Mετά από αρκετά λεπτά σκέψης :P, και καναδυό τσιγάρα): Anyway κε Χάιντ από καιρό ονειρευόμουν να έχω ένα μπαράκι, μόνο για μένα και την παρέα. Ένα rockbar όπως τα παλιά που ζήσαμε (θυμάμαι το «Λούκυ Λουκ» στη Σαλονίκη), αλλά μικρότερο, πιο καταγώγι και να βρωμοκοπάει αλκοόλ … Θα πρέπει να έχει απαραίτητα πτυελοδοχεία κάτω από τη μπάρα και οπωσδήποτε πικάπ βυνιλίου … τις μισές λάμπες καμένες ... , Α! και την παρακάτω επιγραφή:

Tώρα θα μου πείτε: Όλος αυτός ο πρόλογος ρε φίλε για τη φωτό; Και γι’ αυτό, αλλά είμαι πραγματικά ο δρ. Τζέκυλ και έχω και γενέθλια!!!