γιατί ρε μας φτύνετε;

Έβλεπα χθες σε επανάληψη τον Χρόνη Μίσσιο στη ΝΕΤ στην εκπομπή της Κατρίτση. Ογδόντα χρονών πια ο Χρόνης και το μυαλό του έβγαζε φωτιές. Ζήλεψα τη δυάγειά του, ζήλεψα την ηρεμία στο πρόσωπό του, ζήλεψα και την όμορφη «γωνιά» που ζει. Ένας άνθρωπος που έζησε τα περισσότερά του χρόνια στις φυλακές και στις εξορίες προέτρεπε τους έλληνες σε αγώνες και πάλη.

Σε μια στιγμή, σα να έσπασε, σα να εξοργίσθηκε, είπε: «Γιατί ρε σεις φτύνετε αυτό το λαό;» Σε πρώτο πρόσωπο. Σαν άνδρας ζήτησε να μάθει το γιατί.

Ένας αγωνιστής που «ξόδεψε» τη ζωή του για τα πιστεύω του σε έναν απολογισμό, στο λυκόφως πια της ζωής του, δίπλα στο γεράνι του (δεν ξέρω αν είχε και κλειδί από κάτω), ακόμη αναρωτιέται, ακόμη δεν μπορεί να καταλάβει… Και ποιος μπορεί εκτός από «αυτούς»;

«ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΣΕΙΣ ΦΤΥΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΟ;»

Γιατί ρε σεις μας κάνετε να ντρεπόμαστε;

Είμαστε ένας λαός, που από την αρχή της ιστορίας μας δεν έχουμε πάψει να αγωνιζόμαστε, να θυσιαζόμαστε για την ελευθερία μας. Ατέλειωτοι αγώνες, αμέτρητες θυσίες …Γιατί;

Αντί να ντρέπονται οι Γερμανοί που αιματοκύλισαν τον κόσμο δυο φορές. Αντί να το βουλώνουν όλοι οι βορειοευρωπαίοι που δεν άφησαν ποτέ τον …καναπέ τους. Αντί να ντρέπονται οι Αμερικάνοι για τα χάλια που μας οδήγησαν … Ντρεπόμαστε εμείς να πούμε ότι είμαστε Έλληνες!!! Μας φτάσατε στο σημείο να συγχέεται ο ελληνισμός με την κλεψιά, το λάδωμα και τη ρεμούλα.

Ε! λοιπόν δε μας αξίζει αυτή η αντιμετώπιση.

Δεν είμαστε όλοι σαν τα μούτρα σας.

ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΦΤΥΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΑΟ;