Όσο για δικαίωση στο άδικο χαμό; Μάτσο οι αλητοδικηγόροι από κάθε μια εμπλεκόμενη υπηρεσία και τελικά ΧΡΗΜΑΤΙΣΜΟΣ του δικού μου ΑΛΗΤΗ ... Έτσι αποδίδεται δικαιοσύνη στην ελλάδα σήμερα. Διαβάστε την επιστολή του Γιώργου, αξίζει να οργισθείτε:
Παιδιά γειά σας,
Μετά το περιστατικό που συνεβει με τον αδερφο μου σκεφτηκα να ψαξω στο διαδυκτιο για περισοτερες πληροφορίες, σκεφτηκα πως δεν μπορει κάποιος θα είδε κατι, κάποιος θα ήταν μαζί του, ήταν πολύ σοβαρό περιστατικό για να μην γραφει τίποτα. Ενταξει , μάλλον εκανε χρήση ηρωίνης αλλά δεν θέλω να μιλήσω γι’αυτό μιας και δεν έχουν βγει οι τοξικολογικές εξετάσεις, δεν μπορώ να καταλάβω τι έγινε και ξανάπεσε εκεί γιατί την τελευταία φορά που τον είδα ήταν πολύ καλά. Είχε ένα χρόνο περίπου καθαρός, έλαμπε στην κυριολεξία. Θυμάμαι που του έλεγα συνέχεια πόσο καλά φαίνεται.
Σε λίγες μέρες θα έφευγε στον Καναδά με μια κοπέλα που γνώρισε στο κέντρο και θα δούλευαν εκεί μαζί σε ένα ξενοδοχείο για ζώα. Μάλλον του την είχαν στημένη από παντού όλοι και όλα. Η πρέζα, το τρένο, ο ΟΣΕ, οι γιατροί, το κράτος, το σύστημα, όλα ήταν εναντίον του.
Κάποιος φίλος λοιπόν με πήρε τηλέφωνο σε κάποια φάση και μου είπε ότι βρήκε ένα σχόλιο σε ένα άρθρο που έγραφε για το περιστατικό, το βρήκα και το διάβασα. Ήταν ένα παιδί από Κατερίνη, ο Τάσος που ήταν στο ίδιο βαγόνι μαζί του και είδε την κατάσταση από την αρχή μέχρι το τέλος. Επικοινώνησα μαζί του και τελικά κλείσαμε ένα ραντεβού για να μιλήσουμε από κοντά και μου εξήγησε όλο το συμβάν με κάθε λεπτομέρεια. Το παιδί είχε σοκαριστεί από την κατάσταση.
Μετά την κοινοποίηση στο Face book έλαβα πολλά μηνύματα για συλλυπητήρια αλλά και για πληροφορίες από άτομα που ταξίδευαν μαζί στο ίδιο βαγόνι και στο τρένο γενικότερα.
Θέλω να σας πω πως ότι θα διαβάσετε εδώ είναι επίσημες πληροφορίες από την αστυνομία, από άτομα που εγώ ο ίδιος συνάντησα προσωπικά κι έχουν ήδη καταθέσει τις μαρτυρίες τους ,κι από άτομα στο διαδυκτιο που θέλουν να καταθέσουν για το περιστατικό. Για όποιον έχει οποιαδήποτε αμφιβολία υπάρχουν όλα σε καταθέσεις.
Ο Αντώνης ξεκίνησε το ταξίδι του την πέμπτη από την Αίγινα όπου εργαζόταν ως εθελοντής στο κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων. Η ψυχολογία του δεν ήταν τόσο καλή από μια αντιπαράθεση και διαφωνία που είχε με τον υπεύθυνο του κέντρου ο οποίος του ζήτησε να φύγει.
Μπαίνει στο τρένο των 11:55 περίπου από Αθήνα για Ορεστιάδα, τον γνωστό σε όλους μας καρβουνιάρη, ένα τρένο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα τραίνα των Ινδιών η της Αφρικής, με σκοπό να κατέβει στον Πλαταμώνα όπου θα τον περίμενε ο πατέρας του στο σταθμό των πόρων. Μαζί του είχε προμηθευτεί γύρω στα 100 χάπια με συνταγή από έναν από τους γνωστούς σε όλους μας ψυχίατρους που πουλάνε συνταγές θανάτου για 15 με 20 ευρώ όπου πεθαίνουν παιδιά και ταλαιπωρούνται οικογένειες χωρίς ποτέ να πιαστεί ένας από αυτούς, χωρίς να αφαιρέσουν την άδεια κανενός και υπάρχουν εκατοντάδες στην καημένη Ελλαδίτσα, που θυσιάζουν ζωές κάθε μέρα για το κέρδος.
Εχω μαθει πως βγαίνουν στην ομόνοια με τα μπλοκακια τους και μοιραζουν συνταγές για 15 ευρω οι γελοίοι. Που είναι οι νομοί σας ρε? Που είναι ο ιατρικός σύλλογος και ο όρκος του Ιπποκράτη, που είναι το σύστημα υγείας που είναι ο υπουργός υγείας που είναι η δικαιοσύνη……? Δεν υπάρχει κανείς δυστυχώς.
Ταξίδευε είπαν με μια κοπέλα την οποία κατέβασαν στην Θήβα γιατί δεν είχε πληρώσει εισιτήριο. Δεν είχε πληρώσει δηλαδή για την συντήρηση του απαρχαιωμένου τρένου για να υπάρχει ένας γιατρός σε κάθε τρένο (πολυτέλεια) η το λιγότερο ένα κουτί πρώτων βοηθειών κι ένας απινιδωτής, ενα μηχάνημα που επαναφέρει τη λειτουργεία της καρδιας δηλαδή, αξίας 50-100 ευρώ.
Μπορεί να μου πει κάποιος για πιο λόγο πληρώνουμε εισιτήριο? Σκόπιμο θα ήταν όποιος έχει κάποιο πρόβλημα υγείας να το σκέπτεται πολύ καλά πριν ταξιδέψει με τραίνο η να λαμβάνει τα μετρά του.
Αφού λοιπόν κατέβασαν την κοπέλα ο Αντώνης πήγε στην τουαλέτα. Μετά από ώρα κάποιος θέλησε να πάει τουαλέτα. Κάποιος νεαρός με μαύρη τσάντα, ο όποιος έφυγε τρέχοντας την ώρα του περιστατικού και την ώρα που η αστυνομία έμπαινε στο τρένο, του λέει μην πας είναι ο Αντώνης, πήγε να ξεκουραστεί.
Πέρασε μια ώρα σχεδόν και κανένας από τους ελεγκτές δεν έλεγξε την τουαλέτα, η δουλειά τους είναι να ελέγχουν μόνο τα εισιτήρια?
Κάποιος από τα παιδιά που γνώρισε μέσα στο τρένο αναρωτήθηκε, τι κάνει τόση ώρα μέσα? Μια κοπέλα πήγε να κοιτάξει, προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα, είδε τον Αντώνη πεσμένο κάτω, η πόρτα δεν άνοιγε καλά, έτρεξε στην παρέα , παιδιά ο Αντώνης είναι πεσμένος κάτω, θα κοιμάται είπε κάποιος, μου φαίνεται μελανιασμένος είπε η κοπέλα. Έτρεξαν κάποιοι να δουν. Προσπαθούσαν να καταλάβουν αν αναπνέει, τον γύρισαν μου είπαν μπρούμυτα για να μην πάθει αναρρόφηση, προσπάθησαν να τον βγάλουν από την τουαλέτα αλλά ήταν δύσκολο. Άρχισαν να πιέζουν το κουμπί έκτακτης ανάγκης αλλά τίποτα, πίεζαν το κουμπί και τίποτα, κατέβαζαν το μοχλό ακινητοποίησης του τρένου και τίποτε. Οι πιο ψύχραιμοι του έβρεχαν το πρόσωπό του μιλούσαν και του κουνούσαν χέρια και πόδια όσο μπορούσαν μέσα στην άθλια τουαλέτα. Μετά από αρκετή ώρα έφτασε ένας ελεγκτής κατόπιν και κάποιοι άλλοι ελεγκτές, ξέρετε ο καθένας το μακρύ και το κοντό του ακουγόταν διάφορα από ελεγκτές και επιβάτες, πρεζάκιας, ποιος ξέρει τι κουμάσι θα ήταν……., ακούστηκε ανακοίνωση από το μεγάφωνο, αν υπάρχει κάποιος γιατρός μέσα στο τρένο να προσέλθει στο κυλικείο, κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας ΓΙΑΤΡΟΣ, ήταν μεγάλη τύχη αφού δεν υπάρχουν γιατροί μέσα στα τρένα μας , γιατί ποιος γιατρός ταξιδεύει με το τραίνο και μάλιστα με τον καρβουνιάρη , δυστυχώς όμως είχε να παλέψει μόνο με τα χέρια του.
Ο άνθρωπος από ότι έμαθα έκανε ότι μπορούσε. Βρήκε το σφυγμό του και διαπίστωσε πως ήταν ακόμη ζωντανός. Όλα αυτά γινόταν ενώ το τραίνο βρισκόταν μετά τη Λαμία. Κατάφεραν και έβγαλαν τον Αντώνη έξω από την άθλια τουαλέτα και τον ξάπλωσαν στο χώρο μεταξύ των βαγονιών. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ προσπαθούσε να του κάνει μαλάξεις του έβρεχαν το πρόσωπο, του φώναζαν το όνομά του και του έτριβαν τα χέρια και τα πόδια. Ένας από τους ελεγκτές, ζήτησε την επιστροφή του τρένου στη Λαμία, τον πιο κοντινό σταθμό μα η απάντηση ήταν αρνητική. Τότε ειδοποίησε με τον ασύρματο μάλλον τον επόμενο σταθμό που ήταν ο Δομοκός.
Είπε επί λέξη πως χρειαζόμαστε άμεσα ένα ασθενοφόρο και την αστυνομία έχει συμβεί ένα σοβαρό περιστατικό με ένα νεαρό ο όποιος είναι σε κώμα μάλλον από χρήση ηρωίνης. Θα ήταν προτιμότερο και αποτελεσματικότερο βέβαια να έλεγε « ένας κύριος με γραβάτα και κουστούμι έχει πέσει σε κώμα» αλλά του ξέφυγε η αλήθεια. Μετά από 30 λεπτά περίπου η αμαξοστοιχία έφτασε στο Δομοκό.
Μερικοί από τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που αγωνιζόταν να τον σώσουν ανακουφίστηκαν «επιτέλους θα σωθεί το παλικάρι» ακούστηκε.
Το Τραίνο σταμάτησε, Ασθενοφόρο δεν υπήρχε, μηχανική υποστήριξη από το ιατρικό κέντρο Δομοκού επίσης. Σε μια στάση 15λεπτών δεν παρείχαν καμία ουσιαστική βοήθεια στον Αντώνη με την δικαιολογία πάντα «το ιατρικό κέντρο δεν εχει τα καταληλα μηχανήματα για να τον περιθάλψει…» δηλαδή ένα ιατρικό κέντρο δεν είναι υποχρεωμένο να διαθέτει ένα μηχάνημα εκκίνησης καρδιάς; Η απόφαση ήταν να συνεχίσουνε στη Λάρισα. Ενώ ο Ιατρός που προσπάθησε να περιθάλψει τον Αντώνη μέσα στο τρένο διαπίστωσε ότι θα ήταν δυνατό να είχε σωθεί εάν υπήρχε ο απαραίτητος εξοπλισμός απο την καταθεσή του.
Κι έτσι τον καταδίκασαν σε θάνατο. Ήταν η τελευταία διαδρομή που θα έκανε. Ένα παλικάρι δυο μετρά, πανέμορφος και πολύ νέος πεταμένος, στην κυριολεξία στον βρωμοδιάδρομο του τραίνου λίγο έξω από την τουαλέτα, ταξίδευε προς το θάνατο επί μιάμιση περίπου ώρα για χάρη της εγκληματικής ανευθυνότητας του γελοίου κράτους μας.
Φανταστείτε την σκηνή, ένα παλικάρι σε κώμα μελανιασμένο, πεταμένο στο διάδρομο ενός τραίνου που ταξιδεύει επί μιάμιση ώρα και κόσμος να πηγαινοέρχεται στην τουαλέτα περνώντας από πάνω του, υπήρχαν στιγμές που έμενε μόνος του πεταμένος εκεί, απίστευτο. Φανταστείτε να ταξιδεύατε στο ίδιο βαγόνι, σκεφτείτε τη φρίκη κάποιων επιβατών.
Το τραίνο φτάνει στη Λάρισα. Την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη στην Ελλάδα με καινούργιο πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Ενώ είχαν ειδοποιηθεί εκεί δεν υπήρχε τίποτα παρά ορισμένων Ιατρών που του κάνανε μαλάξεις.
Τον κατέβασαν από το τραίνο και τον σώριασαν στην αποβάθρα του σταθμού σαν το σκυλί αφού κάνεις δεν είχε προβλέψει να υπάρχει έστω ένα καθαρό σεντόνι. Δίπλα από το σώμα του παιδιού, μόνο ένα καροτσάκι αποσκευών ελείψει φορείων.
Στο τέλος έφτασε και το ΕΚΑΒ με το φορείο για να μεταφέρουν το σώμα του Αντώνη. Και τελευταία η αστυνομία όπου πήρε κάποιες καταθέσεις του δεκαλέπτου για να μην καθυστερήσει το τραίνο.
Αυτά έγιναν με λίγα λογία εκείνο το βράδυ. Εγώ είμαι ο αδερφός του Αντώνη.
Θέλω να καταγγείλω καταρχήν το γελοίο κράτος μας για την εγκληματική του αμέλεια και αδιαφορία, δηλαδή θέλω να πω πως η κατάσταση είναι τραγική. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται αυτά το 2011.
Τους δύο εγκληματίες στο Δομοκό και τον υπεύθυνο του κέντρου που ανήκαν, γιατί έδωσαν εντολή να μεταφερθεί στη Λάρισα με το τρένο για να μην πάρουν την ευθύνη. Δηλαδή τι να πει κάνεις γι’αυτό βγάλτε τα συμπεράσματα μονοι σας.
Τον οδηγό του τρένου και κάποιους ελεγκτές που δεχτήκαν να τον πάρουν στο τρένο και να φύγει και δεν απαίτησαν να τον μεταφέρουν με το ασθενοφόρο και γιατί δεν απαιτούν κάθε μέρα να έχουν τα τρένα που εργάζονται τον κατάλληλο εξοπλισμό για την ασφάλεια των επιβατών και τη δίκη τους. Αλλά και γιατί υποχρέωσαν τους επιβάτες να ζήσουν αυτή τη φρίκη.
Τον ΟΣΕ γιατί δεν φροντίζει να υπάρχει αυτός ο απαραίτητος εξοπλισμός που δεν κοστίζει τίποτα και που στην τελική είναι και απόφαση της Ε.Ε, και την απαράδεκτη γενικώς κατάσταση στα τρένα.
Τους υπευθύνους στη Λάρισα που δεν υπήρχε ούτε ένα φορείο για τη μεταφορά του.
Και τους συγκεκριμένους ελεεινούς γιατρούς που δίνουν τις περίφημες αυτές συνταγές χωρίς να σκεφτούν ούτε καν τα παιδιά τους.
Και γενικώς από πού να αρχίσει κάνεις και που να τελειώσει, όσο τα σκαλίζω τόσο μου βρωμάνε τα πράγματα κι ανακαλύπτω την τραγικά αηδιαστική κατάσταση που ανεχόμαστε από ένα μάτσο ανεύθυνους που εμείς οι ίδιοι εκλέγουμε και τους επιτρέπουμε να μας φέρονται έτσι. Μπορει κανείς να γράφει σελίδες για ευθύνες.
Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο με εξηγήσεις, από μόνος του ο καθένας καταλαβαίνει τι έγινε. Ούτε τα γράφω όλα αυτά γι αυτόν που έφυγε. Νιώθω την υποχρέωση όμως να κάνω κατι για να μην φύγει άσκοπα. Μακάρι να είναι ο τελευταίος και να αλλάξουν τα πράγματα εξ αίτιας του.
Κάθε βράδυ που αγκαλιάζω το παιδί μου όταν κοιμάται, δεν αντέχω ούτε λεπτό στη σκέψη ότι θα μπορούσα να το χάσω και μάλιστα έτσι. Θα μπορούσε στη θέση του να είναι μια έγκυος γυναίκα, κάποιος που έχει ένα πρόβλημα υγείας, ένας ηλικιωμένος, ένας φίλος μας η γυναίκα μας το παιδί μας κάποιος δικός μας, καταλαβαίνετε πολύ καλά ότι θα ήταν καταδικασμένος.
Καταλαβαίνουμε όλοι και ξέρουμε το σύστημα, χρειάζεσαι τόσα λεφτά για να κυνηγήσεις τους υπεύθυνους που σου έρχεται να τα παρατήσεις, είναι το «σχέδιο» τέτοιο. Δεν θα τα παρατήσω όμως.
Χρειάζομαι έναν δικηγόρο, έναν άνθρωπο δικηγόρο που να δέχεται να αναλάβει την υπόθεση. Αν μπορει να βοηθήσει κάποιος, κι αν μπορέσει να βγάλει κατι από αυτό ας το πάρει ο ίδιος.
Αυτά ήθελα να πω και να ευχαριστήσω πολύ όσους ήρθαν σε επικοινωνία μαζί μου και με βοήθησαν να καταλάβω τι έγινε, ιδιαίτερα τον Τάσο που ήταν δίπλα μου και δίπλα του από την αρχή και που χαριν σ'αυτον αρχισα να σκαλίζω την υπόθεση, τον Δημήτρη, την Τίκα, τον Βαγγέλη, τον γιατρό στο τρένο που προσπάθησε να τον κρατήσει στη ζωή, τον έναν από τους ελεγκτές, κι όλους όσους ήταν δίπλα του και βοηθούσαν για να μείνει ζωντανός.
Πιο πολύ από όλους όμως θέλω να ευχαριστήσω τον Αντώνη για όλα αυτά που με εκανε να ζήσω και για τις δυνατές στιγμές που μου δίνει, ακόμη κι έτσι.
Αν θέλετε να κάνετε κατι για να μην πάει χαμένος, μην μου στέλνετε άλλα συλλυπητήρια, ΦΩΝΑΞΤΕ, διαμαρτυρηθείτε και μην αφήνετε τίποτα να περνά έτσι, μην ανέχεστε άλλο αυτήν την κατάσταση. Η κατάσταση αλλάζει μόνο από εμάς, αν δεν γίνει η αλλαγή πρώτα μέσα μας δεν θα αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο. Τουλάχιστο να σωθεί κάποιος άλλος. Μόνο έτσι θα ησυχάσει η ψυχή του.
ευχαριστώ πολυ για το χρονο σας
να ειστε καλα
Γιώργος
** Φίλε Γιώργο, το μόνο που δε θέλω είναι να σε απογοητεύσω και εύχομαι να τα καταφέρεις με τον αγώνα που ξεκινάς για δικαίωση, αλλά όταν βρεις μπροστά σου τη "βρώμα" και νοιώσεις την αδυναμία σου και πιθανόν την ενοχή σου γι' αυτή, τότε είναι που θα ξεκινήσει ό δικός σου γολγοθάς... Μακάρι να διαψευσθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου