τίποτα δεν πάει χαμένο ... ξέρω και γω ρε μανώλη;

Ο Μανώλης Ρασούλης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 28 Σεπτεμβρίου 1945. Γιος χρυσοχόου, στα παιδικά του χρόνια έψαλε στον Πολιούχο Άγιο Μηνά. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία τραγουδώντας ερασιτεχνικά στην Πλάκα, ενώ παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα της αριστεράς «Δημοκρατική Αλλαγή».

Στην διάρκεια της δικτατορίας φεύγει για το Λονδίνο, όπου και θα παραμείνει 6 χρόνια. Οργανώνεται στο Τροτσκιστικό κίνημα όπου και γνωρίζεται με την Βανέσα Ρεντγκρεϊβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε πολιτικές παραστάσεις. Στο Λονδίνο έγινε και συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή.

Τον Μαϊο του '68 πήρε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι.

Λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχεται στην Ελλάδα και η μεταπολίτευση θα τον βρει εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη.Τότε είναι που τον καλεί και ο Μάνος Λοϊζος και τραγουδούν μαζί τα «Νέγρικα» με την Μαρία Φαραντούρη.

Η συνεργασία του με το Νίκο Ξυδάκη στα «Δήθεν» είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως «Αχ Ελλάδα», «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», «Πότε Βούδας, πότε Κούδας», «Το κοτλέ παντελονάκι», «Τίποτα δεν πάει χαμένο».

Πολλές φορές ο Ρασούλης διαφώνησε με το λεγόμενο «μουσικό καθεστώς», όπως και με τις δισκογραφικές εταιρείες και δεν δίστασε να αποχωρήσει, εκφράζοντας ελεύθερα τις απόψεις του. Θεωρήθηκε «αιρετικός» και «εκκεντρικός» και τα τελευταία χρόνια σχεδόν αποσύρθηκε από τα καλλιτεχνικά δρώμενα.

«Η είδηση της απώλειας του Μανώλη Ρασούλη μας γεμίζει με βαθιά θλίψη. Ο Μανώλης, οπαδός του διαλεκτικού υλισμού αλλά με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, πέρα από τις ατέλειωτες ώρες που μας συντρόφεψε με τα τραγούδια και τους στίχους του, κατόρθωνε να μας διεγείρει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή. Πέρα από την ξεχωριστή θέση μέσα στις καρδιές μας, είναι βέβαιο πως με το πλούσιο έργο του θα καταλάβει και μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της ανθρώπινης δημιουργίας του τόπου μας. Σε αυτούς που τον αγάπησαν, στους δικούς του ανθρώπους εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια», ανέφερε ο ΣΥΝ.

Τη θλίψη της εξέφρασε και η Δημοκρατική Αριστερά, σημειώνοντας πως «Ο Ρασούλης περνά στην ιστορία ως ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς και τραγουδοποιούς της γενιάς του, βαθύτατα αντικομφορμιστής και ανατρεπτικός, με ένα πηγαίο προσωπικό χιούμορ, που χαρακτήριζε και το καλλιτεχνικό του έργο. Μαζί του, περνούν στην ιστορία και τα δεκάδες σημαντικά τραγούδια που έγραψε, τραγούδια που "ελπίδες γέννησαν"».

πηγή: tvxs.gr