Και πέρασε η ζωή... Τουλάχιστον σου μείναν τα χαμόγελα! Μα και οι νεκροί στο τάφο τους βολεμένοι είναι! Περνά η ζωή... δίχως αγώνα και αγάπη δεν είναι ζωή!
Α στην ευχή!!! θέλει παρέα αυτή η κουβέντα! Δεν είναι ζωή να γράφεις μόνος και να περιμένεις τον αντίλογο... Καλημέρα Τεμαχιστή μου και αν θυμάμαι καλά, πρέπει να γιόρταζες ψες; Έτσι κι αλλιώς, πολύχρονος να είσαι!
Δική σου η ζωγραφιά; Πες μου ρε φίλε πως δεν έχεις ανάγκη για τσίπουρα! Έπεσες μέσα όταν ήσουν μικρός! Τι μπέρδεμα; Μόνο μπέρδεμα! Απ' όλα αυτά κρατώ την σταγόνα αίμα που δηλώνει ζωή... Πάντως φίλε, μόνο σε καναπέ δε σε φαντάζομαι...
6 σχόλια:
Και πέρασε η ζωή...
Τουλάχιστον σου μείναν
τα χαμόγελα!
Μα και οι νεκροί στο τάφο τους
βολεμένοι είναι!
Περνά η ζωή...
δίχως αγώνα και αγάπη
δεν είναι ζωή!
Α στην ευχή!!! θέλει παρέα αυτή η κουβέντα!
Δεν είναι ζωή να γράφεις μόνος και να περιμένεις τον αντίλογο...
Καλημέρα Τεμαχιστή μου και αν θυμάμαι καλά, πρέπει να γιόρταζες ψες;
Έτσι κι αλλιώς, πολύχρονος να είσαι!
και κάτι ακόμη που θυμήθηκα...
«Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται
καράβι γιά νά ναυαγήσεις,
πώς δέν χρειάζεται
ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς.
Ὑπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν
μέσα στό κοστούμι τους,
μές στή βαθιά τους πολυθρόνα,
πολλοί πού γιά πάντα τούς σκέπασε
τό πουπουλένιο πάπλωμά τους.
Πλῆθος ἀμέτρητο πνίγηκαν
μέσα στή σούπα τους,
σ’ ἕνα κουπάκι του καφέ,
σ’ ἕνα κουτάλι του γλυκοῦ…
Ἄς εἶναι γλυκός ὁ ὕπνος τους
ἐκεῖ βαθιά πού κοιμοῦνται,
ἅς εἶναι γλυκός κι ἀνόνειρος.
Κι ἅς εἶναι ἐλαφρύ τό νοικοκυριό πού τούς σκεπάζει.»
Αργύρης Χιόνης 1986...
έτσι, ναι καλά θυμόσουν, γιόρταζα!
Πάντως με το ποίημα του Χιόνη έπεσες 100% μέσα - και συ κι ο ποιητής
Δική σου η ζωγραφιά;
Πες μου ρε φίλε πως δεν έχεις ανάγκη για τσίπουρα!
Έπεσες μέσα όταν ήσουν μικρός!
Τι μπέρδεμα; Μόνο μπέρδεμα!
Απ' όλα αυτά κρατώ την σταγόνα αίμα που δηλώνει ζωή...
Πάντως φίλε, μόνο σε καναπέ δε σε φαντάζομαι...
Δημοσίευση σχολίου