26/8/08

Διαρκής έκπτωση (αισθητικής) (09/02/2008)

«Επειδή η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος, επειδή η αισθητική δεν είναι η ηθική του παρόντος, επειδή η ηθική του ελληνικού παρόντος είναι η απάτη, επειδή η αισθητική δεν έχει παρόν εδώ στην Ελλάδα, επειδή στην Ελλάδα παρόν είναι το παρελθόν, επειδή τούτο το παρελθόν δεν έχει μέλλον, επειδή το μέλλον γενικώς είναι αόριστον παντού στον κόσμο πλην της Ελλάδος όπου είναι οριστικόν καθότι θανατερόν, επειδή η τέχνη είναι μια παρηγοριά κι ένα καταφύγιο απ’ τη μιζέρια και την αθλιότητα, επειδή η μιζέρια και η αθλιότητα περίσσεψαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, επειδή η πολιτική στερείται αισθητικής διότι στερείται ηθικής, επειδή πολλοί καλλιτέχνες στερούμενοι ουσιαστικής αισθητικής παιδείας επιχειρούν να ασχοληθούν με την πολιτική για να χάσουν και τη λιγοστή αισθητική παιδεία που είχαν, επειδή ...»
Βασίλης Ραφαηλίδης, «Στοιχειώδης αισθητική»

Αν είναι ακόμη περίοδος εκπτώσεων για τα εμπορικά καταστήματα;
Θα σας γελάσω, και δεν είναι στις προθέσεις μου.
Τριγύρω μας όμως: στην καθημερινότητα, στην πολιτική μας ζωή, στις σχέσεις «παίζουν» φοβερά ποσοστά εκπτώσεων …
Στη τζαμαρία της υδρογείου το αυτοκόλλητο πάνω από το βουνοσκέπαστο ανάγλυφο της χώρας μας θα ενημέρωνε τους ενδιαφερομένους αγοραστές για ΤΙΜΕΣ κάτω του κόστους. ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ, 50%, 60%, 70%, πάρε και μη δώσεις τίποτα, θα αναγράφεται πάνω από την προηγούμενη, σβησμένη με blanco προσφορά, γιατί στη χώρα μας οι ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ δεν είναι καινούριο φαινόμενο, υπήρχαν και πριν.
Απλά η νέα εξουσία, η νέα διακυβέρνηση, ή ότι άλλο νέο τέλος πάντων, είναι μάλλον απρόσεκτη και λίγο βιτσιόζα, αν κρίνω από τα dvd’s που κυκλοφορεί. Καινούριες παραγωγές, φρέσκο πράμα …

Η αλήθεια είναι πως οι ταινίες με πρώην ζιβαγκοφόρους και νεότευκτους κουστουμαρισμένους, είχαν κουράσει τους πολίτες αυτής της χώρας.
Υπήρχε ανάγκη για κάτι νέο, περιτυλιγμένο με έναν μανδύα «κάθαρσης», «πολέμου κατά της διαφθοράς», κάτι που θα προκαλούσε την έκπληξη του θεατή, τη γλύκα του αναπάντεχου και απρόσμενου, όπως κάτι παλιές τσόντες με θεοσεβούμενες καλόγριες (συγχώρα με Αγιε Ιερώνυμε).

Η αλήθεια είναι ότι απλά … έχουμε εθιστεί στην τσόντα. Μας αρέσει βρε αδερφέ. Γι΄ αυτό φροντίζουμε κάθε τετραετία να επιλέγουμε τις νέες παραγωγές, αλλά πάντα από τα δύο γνωστά studios… Σαν την παλιά διαφήμιση «Αυτό ξέρεις, αυτό εμπιστεύεσαι». Υπάρχει βέβαια και ισχυρό επιχείρημα: Φαντάζεστε να το «ρίχναμε» όλοι στον … Αγγελόπουλο; (συγχώρα με Τεό).

Δεν θα αναφερθώ συγκεκριμένα στο «Ζαχοπούλειο» θέμα της επικαιρότητάς ΤΟΥΣ. Άλλωστε το λειτούργημα αυτό, της ενημέρωσης, το έχουν επωμισθεί (με το αζημίωτο βέβαια) οι ακριβοπληρωμένες νεοελληνικές γραφίδες των εντύπων και των καναλιών. Οι ελεγκτές της εξουσίας … Οι ΘΕΜΑτοφύλακες της δεοντολογίας. (Σιγά ρε Θέμο μη νοιώσω και τύψεις, επειδή η «Μαύρη Τρύπα» σου, ήταν από τις αγαπημένες μου στήλες στο οπισθόφυλλο της Ελευθεροτυπίας.)

(Ανάμεικτα) Συναισθήματα και Γεύσεις :Ντροπή, αηδία, σιχασιά, οργή, απογοήτευση, πικρία …
Το ερώτημα: Και η πολιτική; Τι ρόλο παίζει; Απέχει; Είναι συναυτουργός σε αυτήν την κατάσταση;
(Δεν ρωτώ για τη δικαιοσύνη, το ξέρουμε το μάθημά μας!!!).
Η ελπίδα (;): Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων.

Το τελευταίο διάστημα δείχνουν συνεχώς ότι οι Ελληνες βαρέθηκαν την …τσόντα.
Δείχνουν την τάση(sic) να διαολοστείλουμε τα (παλιο)studio τους, όπως έγινε και με τα ιστορικά μεν, (περιττά - δε με υπογραφή και συναίνεση Ζαχόπουλου -αν δεν κάνω λάθος) studio’s της Columbia.
Κάποτε (ελπίζω σύντομα) πρέπει να σταματήσει η πολιτική να ασχολείται με την τσόντα και να κάνει ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Μπορεί να τα καταφέρει, μπορεί και όχι. Σύμφωνα με τον «προλαλήσαντα» αγαπητό, λόγω συγκυριών συντοπίτη μας και αείμνηστο Βασίλη Ραφαηλίδη, οι ελπίδες είναι ελάχιστες …

Ας μου επιτραπεί πάντως να θεωρώ ότι απλά (η πολιτική) δεν είχε την ευκαιρία της.

Ας μου επιτραπεί να θεωρώ ότι η πολιτική και η αισθητική δεν θα πάψουν στον τόπο μας να είναι έννοιες ασύνδετες.

Ας μου επιτραπεί απλά να ΕΛΠΙΖΩ
.-

Δεν υπάρχουν σχόλια: