26/8/08

Η ΤΡΙΤΗ ΜΑΤΙΑ (09/11/2007)

Η διαδικασία εκλογής Προέδρου στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. αφορά αποκλειστικά(;) τα μέλη ή και τους φίλους του κινήματος. Μια καθαρά εσωκομματική διαδικασία, που αφήνει αδιάφορους τους υπόλοιπους πολίτες, όπου και αν ανήκουν ιδεολογικά, ενταγμένους ή όχι σε κάποιο κομματικό σχηματισμό.
Είναι όμως έτσι;
Αν ναι: Γιατί απαραίτητα;
Αν πάλι όχι: Τι και ποιους εξυπηρετεί ο αποκλεισμός των ενεργών (πολιτικά) πολιτών;

Και ξεκινώντας από την πρώτη περίπτωση: που πράγματι η διαδικασία εκλογής είναι καθαρά εσωκομματική και σε αυτή δεν θα πρέπει να συμμετάσχουν, είτε ενεργά, είτε εκφράζοντας απλά γνώμη, «εξωτερικά στοιχεία», εύλογα προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα, όπως:
· Ο νέος (όχι απαραίτητα) Πρόεδρος που θα προκύψει μετά την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας δεν θα είναι αυτός που θα χαράξει την αντιπολιτευτική γραμμή του ΠΑΣΟΚ;
· Δεν θα είναι αυτός που ανάλογα με την επιτυχία της αντιπολιτευτικής του ρότας θα ελέγξει και θα καθοδηγήσει την κυβέρνηση στην ορθότερη, και τέλος πάντων μη ανεξέλεγκτη, άσκηση της εξουσίας;
· Δεν θα είναι αυτός, που σαν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και συμπράττοντας -κατά περίσταση- με την υπόλοιπη αντιπολίτευση, θα πρέπει να οδηγήσει τις αποφάσεις των κυβερνώντων προς το συμφέρον και το όφελος των κυβερνωμένων;
· Δεν θα είναι αυτός που θα πρέπει να ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ λύσεις, να εκφέρει γνώμη και άποψη;
· Δεν θα είναι αυτός που σε περίπτωση νίκης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε επόμενες εκλογές θα ασκήσει –σαν πρωθυπουργός πια- την εξουσία; Αυτός που με τις ενέργειές του θα καθορίσει την ποιότητα της ζωής μου;

Πριν απαντήσω (έτσι κι΄αλλιώς καταφατικά) στα παραπάνω ερωτήματα θα ήθελα να διερευνήσω και το δεύτερο σκέλος του προβληματισμού μου για τη συμμετοχή ή όχι φίλων, μελών, …εραστών και γκόμενων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στη διαδικασία εκλογής προέδρου.
Στο «Τι και ποιους εξυπηρετεί –δηλαδή- ο αποκλεισμός των ενεργών (πολιτικά) πολιτών».
Αυτό είναι κάτι που σιγοψιθυρίζεται αυτές τις μέρες, με μορφή δήθεν αστεϊσμού, αλλά που περικλείει μεγάλες (έως πολύ μεγάλες ) αλήθειες και πολιτικά συμφέροντα.
Καταρχήν, και με δεδομένο ότι ισχύουν τα παραπάνω ερωτήματα, τον μόνο που δεν συμφέρει η μη συμμετοχή όλων των πολιτών είναι ο ίδιος ο πολίτης.
Και πάλι ερώτημα: Γιατί άραγε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να μη θέλει όλους τους πολίτες να συμμετέχουν σε μια τέτοια διαδικασία; Δεν θα έφερνε κοντά του πολλούς «μη δικούς» του που απλά με τη συμμετοχή θα επηρεαζόταν θετικά; Δεν θα δημιουργούσε ένα κλίμα «άμεσης δημοκρατίας» σε μια εποχή μάλιστα, που η αμετροέπεια και η ανεξέλεγκτη άσκηση εξουσίας από την κυβέρνηση Καραμανλή, δημιουργεί εσωτερικούς κραδασμούς, μόλις ένα μήνα περίπου μετά την επανεκλογή της;
Άρα λοιπόν υπάρχει κάτι που φοβάται το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και αυτό είναι τα πολιτικά παιχνίδια. Γνωρίζει δηλαδή ότι τα υπόλοιπα κόμματα με «την ελεγχόμενη ψήφο» θα αποκομίσουν οφέλη, ανάλογα πάντα με τον υποψήφιο που θα εκλεγεί.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το κυβερνών κόμμα: τη Νέα Δημοκρατία. Ποιον άραγε από τους τρεις υποψηφίους επιθυμεί να έχει αντίπαλό της και γιατί; Προς τα πού θα κατεύθυνε τους «ελεγχόμενους» ψηφοφόρους της, εφόσον είχαν το δικαίωμα ψήφου στην εκλογή προέδρου στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.;
Μετά από τέσσερις εκλογικές νίκες με οδηγό στο τιμόνι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τον Γιώργο Παπανδρέου, κάτι μου λέει ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα επιθυμούσε την αλλαγή ηγεσίας.
Η «ψυχρή εικόνα του Γιωργάκη» που αφήνει παντελώς αδιάφορο τον κόσμο, η επικοινωνιακή του (α)δυνατότητα, η ακαθόριστη πολιτική του ταυτότητα με το «ΝΕΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ.» και το «ΟΛΟΝ ΠΑ.ΣΟ.Κ.» οι ατυχέστατες αναφορές και συγκρίσεις με τον Ανδρέα Παπανδρέου, και αυτή η …δημαγωγία του δημιουργεί σίγουρα ένα αίσθημα ασφάλειας στον Κώστα Καραμανλή και την κυβέρνησή του, που σίγουρα δεν θα θελήσει να απολέσει.
Από την άλλη η τυχόν εκλογή του Βαγγέλη Βενιζέλου στην αρχηγία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δημιουργεί –έτσι κι αλλιώς- νέα δεδομένα, μια νέα κατάσταση που μάλλον η κυβερνώσα παράταξη δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει.
(Αυθαίρετο) ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1ο : Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ «ψηφίζει» Γιώργ(άκη)ο Παπανδρέου.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πάλι μέσ’ στον ενθουσιασμό των υποστηρικτών του για το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών, θα είχε κάποια προτίμηση;
ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΑ ΝΑΙ!!!
Ο Συνασπισμός, περισσότερο, και γενικότερα η Αριστερά στη χώρα μας, αποτελούσε –μέχρι πρότινος- τη λεγόμενη δεξαμενή ψήφων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτό που είδαμε όμως στις εκλογές του Σεπτεμβρίου ήταν το ακριβώς αντίθετο.
Ένα «κακό» ΠΑ.ΣΟ.Κ., σε αδιέξοδο, τροφοδότησε τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που ποντάρισε βέβαια και στο ατού (προέκυψε μάλλον ξαφνικά) του Αλέκου Αλαβάνου.
Οπότε, καθαρά παραταξιακά, συμφέρει η συνέχιση και διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης Βέβαια η «ποιότητα» των ψηφοφόρων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν με διευκολύνει να καταλήξω τόσο εύκολα στο (αυθαίρετο) συμπέρασμα 2.
Και αυτό γιατί: κατ’αρχήν είπαμε ότι ένα αρκετό μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του μετακινήθηκε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διατηρώντας όμως του πολιτικούς και κυρίως τους συναισθηματικούς δεσμούς με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από την άλλη, η «ιδεολογική –μέχρις ενός σημείου- συγγένεια» με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., δημιουργεί κάποιο ενδιαφέρον και κάποια ανησυχία για το μέλλον του.
Παρόλ’ αυτά (και επειδή πρέπει να καταλήξω κάπου) ….
(Αυθαίρετο) ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 2ο : Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. «ψηφίζει» Γιώργ(άκη)ο Παπανδρέου.

Όσο για το Κ.Κ.Ε. και αυτό για τον ίδιο λόγο (με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.), άντλησε και αυτό ψήφους από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., μάλλον (κατά πολύ βάθος) επιθυμεί τη διατήρηση της «Πασοκικής ακαταστασίας» του Παπανδρέου, αλλά γενικά είναι αδιάφορο και δύσκολα θα έδινε τέτοια «γραμμή» στους συντρόφους… οπότε
(Αυθαίρετο) ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 3ο : Το Κ.Κ.Ε. «ψηφίζει» Χ.

Δεν αναφέρομαι στα υπόλοιπα κόμματα και σχηματισμούς, κυρίως της αριστεράς, και τους Οικολόγους, γιατί σίγουρα δεν θα συμμετείχαν σε μια τέτοια διαδικασία.
Όσο για τον ΛΑ.Ο.Σ. … απλά δεν ασχολούμαι.

Αν και δεν είναι το θέμα μου σε αυτό το σχόλιο, δεν μπορώ να μην υποθέσω (πάντα αυθαιρετώντας) τη μελλούμενη στάση των -άμεσα ενδιαφερομένων- ΠΑΣΟΚτζήδων.
Φρονώ ότι τον σημαντικότερο ρόλο στην επιλογή τους θα παίξει το συναίσθημα και το όνομα ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
Μετά την αμφιλεγόμενη παρουσία του Σημίτη στην ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ, δεν νομίζω ότι θα δώσουν άλλα περιθώρια.
Ας μην ξεχνάμε ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ένα κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα μας για μια 20ετία περίπου, δημιουργώντας τα στεγανά του, τα συμφέροντα, τις καρέκλες και όλα τα επακόλουθα, που το οδήγησαν βέβαια και στην κρίση (και αυτό και εμάς).
Είναι ένα κόμμα που αγωνιά, που ψυχορραγεί.
Φυσικό επακόλουθο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να «πιαστεί» από εκεί που γνωρίζει, από την ελπίδα, ή καλύτερα από την ευχάριστη ανάμνηση της εποχής ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
Τι κι αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος υπερτερεί σε ΟΛΑ από τον Γιωργάκη. Τι κι αν (οι ίδιοι το ομολογούν) είναι αυτός που μπορεί να νικήσει τον Καραμανλή.
Στα «κομματόσκυλα» του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτό που θα μετρήσει, είναι η «τόλμη» και το «θράσσος» του Βενιζέλου να αμφισβητήσει έναν Παπανδρεϊκό γόνο.
Έναν πρίγκηπα, έναν ΔΙΑΔΟΧΟ.
(Αυθαίρετο, αλλά σίγουρο) ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 4ο : Οι ΠΑΣΟΚΟΙ θα ψηφίσουν «δαγκωτό» Γιωργάκη.

Μετά από όλα τα παραπάνω το γενικό συμπέρασμά μου είναι: ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΒΕΝΙΖΕΛΟΟΟΟΟ

Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι υποθέσεις και αυθαίρετα συμπεράσματα, αλλά είναι και η «μυρωδιά» των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Σας σκέψεις φαντάζουν (και είναι) απλοϊκές, αλλά ποιος είπε ότι η πολιτική (όπως τουλάχιστον λειτουργείται στη χώρα μας) έχει ανάγκη από πολύπλοκές αναλύσεις. Αλλωστε ποιος θα τις καταλάβαινε, εκτός βέβαια από τον (ποιητή) κο Πολύδωρα…

Αυτά…
Και καλή αρχή

(συγνώμη σύντροφοι, αλλά δεν τη βλέπω)

Δεν υπάρχουν σχόλια: