26/8/08

Χ(ΡΙ)ΣΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ (16/08/2006)

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση για την αυτοδιοίκηση το ίδιο κακόγουστο -στην όψη και τη γεύση- κουφέτο.
Ο τάδε έχει το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, του Συνασπισμού, κ.ο.κ.

Χρίσμα (το) ους. [<αρχ.χρίσμα <χρίω] (Κ.χρίσις –εως) επάλειμμα το άγιο μύρο το χριστιανικό μυστήριο της χρίσεως με άγιο μύρο (μτφ.) επίσημη αναγνώριση. (Τεγόπουλος Φυτράκης, εκδ.1993) Μήπως δεν είναι καθόλου τυχαίο το παράδειγμα του έγκυρου λεξικού; Αυτό άλλωστε δεν είναι το χρίσμα, που με τόσο κόπο και «τρέξιμο» επιζητούν οι υποψήφιοι, για να κατέβουν με το κομματικό bonus στην αναμέτρηση; Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ως προς την κομματική γραμμή υποψήφιος, αυτός που έχει πρόσβαση στους κομματικούς μηχανισμούς, αυτός που ελέγχει την κομματική πελατεία της περιοχής του θα επαλειφθεί με το μύρο της κομματικής εμπιστοσύνης. Και βέβαια, του εκχωρείται το δικαίωμα να κατονομάσει ως «αντάρτη» οποιοδήποτε άλλο υποψήφιο, που προέρχεται από τον ίδιο χώρο, τον οποίο έχει ήδη καπαρώσει (αλήθεια κάποτε η λέξη αντάρτης –τουλάχιστον- ηχούσε στ’αυτιά μας πιο όμορφα). Και άντε να δεχθούμε ότι η κεντρική ηγεσία του κάθε κόμματος γνωρίζει τα προβλήματα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης (αμφιβάλλω), της Πάτρας (και πάλι αμφιβάλλω), του Ηρακλείου (δεν αμφιβάλλω καθόλου, είμαι σίγουρος), έχει πλήρη άποψη της κατάστασης, γνωρίζει πρόσωπα που μπορεί να βοηθήσουν εκτελώντας το πρόγραμμά της και επιλέγει τον καλύτερο υποψήφιο. Πώς όμως θα μπορούσαμε να δεχθούμε ότι με την ίδια γνώση των προβλημάτων και των διαθέσιμων στελεχών θα επιλέξει τον καλύτερο υποψήφιο για το Δήμο της Φτελιάς, της Μηλιάς, της Αχλαδιάς της Τζιρνικιάς κ.λ.π. Με ποια –άλλα- κριτήρια γίνεται η επιλογή των υποψηφίων; Μήπως με τις γνωριμίες που διαθέτει ο καθένας στον τοπικό κομματικό του μηχανισμό; Με το «γλύψιμο» που διαθέτει στον κομματικό μηχανισμό του νομού του, δηλαδή στους Βουλευτές του; Ή επειδή έπαιζε σφαλιάρες στο στρατό με το μπατζανάκη του ξαδέρφου του θυρωρού της Ρηγίλης ή της Χαριλάου Τρικούπη; Όλα αυτά βέβαια μπορεί να ακούγονται κωμικά ή υπερβολικά για άλλους, αλλά όταν πρόκειται για τον άνθρωπο στον οποίο εμπιστευόμαστε κάθε τέσσερα χρόνια το μέλλον του τόπου μας, την ποιότητα της διαβίωσής μας, την πρόοδο και την εξέλιξή μας σαν τοπική κοινωνία … μήπως θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε; Σίγουρα η ιδεολογία και η κομματική προέλευση του καθένα μας υποδηλώνει –ως ένα βαθμό πάντα- τα οράματά μας, τις ευαισθησίες μας, τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Αλλά παίζοντας και πάλι με τις λέξεις θα δούμε ότι «υποδήλωση» σημαίνει νύξη, ή αλλιώς έμμεση και όχι άμεση δήλωση, δηλαδή ότι υπάρχουν και άλλοι παράγοντες. Ας φανταστούμε μερικούς: Χαρακτήρας, προσωπικότητα, αμεσότητα, επικοινωνία, θέληση, ιδεώδη, υπομονή, επιμονή, διεκδικητικότητα, ανιδιοτέλεια, αμνησικακία και βέβαια μόρφωση και πνευματικό επίπεδο. Η τοπική αυτοδιοίκηση, και αναφέρομαι πρωτίστως στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση, στην Ελλάδα όντως τραβάει το γολγοθά της. Με έναν κουτσουρεμένο «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ», (αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δώσαν σε αυτό το νόμο το όνομα ενός δολοφονημένου Κυβερνήτη), που δεν έλαβε υπόψη του όσο θα έπρεπε τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, που δημιούργησε δήμους ζητιάνους χωρίς πόρους και δυνατότητες ανάπτυξης, που κατάντησε τα χωριά μας στην καλύτερη περίπτωση παραθεριστικούς οικισμούς του Σαββατοκύριακου και του Πάσχα, η επιλογή των ανθρώπων που θα αγωνιστούν γι’ αυτήν (την αυτοδιοίκηση) θα πρέπει να είναι μια πράξη ευθύνης για τον καθένα μας. Ας αφήσουμε τις πολιτικές μας προτιμήσεις για τις εθνικές εκλογές. Οι φίλοι είναι για κρασάκι, εκδρομές … και τα δύσκολα, και όχι οπωσδήποτε για υποψήφιοι. Οι φίλες για … τελείως διαφορετικά πράγματα. Οι θείοι, οι ξάδερφοι και οι μπατζανάκηδες είναι … συγγενείς. Το ότι επιλέξαμε να ζήσουμε σε έναν μικρό Δήμο, σε μια απομακρυσμένη απόκεντρη περιοχή της χώρας μας που λέγεται Μηλιάς, Κερασιάς ή Σερβίων, σημαίνει ότι συνειδητά αγαπάμε τον τόπο μας. Σημαίνει ότι επιλέξαμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας σε μια κοινωνία που σέβεται τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Και επειδή η επαρχία όντως έχει ανάγκη από περισσότερα, έχει ανάγκη από ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να αγωνιστούν και όχι απλά να εξυψώσουν τον εγωκεντρισμό τους, η υπόθεση των εκλογών της αυτοδιοίκησης βαραίνει περισσότερο. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι με ιδέες με όρεξη και τα προσόντα για να προσφέρουν. Ας τους δώσουμε την ευκαιρία. Άλλωστε δεν έχουμε τίποτε παραπάνω να χάσουμε παρά …μια τετραετία. Ας μην περιμένουμε λοιπόν τους ήδη «χρισμένους», αλλά ας ΧΡΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ τους τοπικούς μας άρχοντες. Τουλάχιστον θα έχουμε την ευθύνη της επιλογής μας. ΥΓ. Ας μη δαιμονοποιήσουμε τελείως το χρίσμα. Μπορεί όντως κάποιος χρισμένος υποψήφιος να αξίζει πραγματικά, οπότε ξεχάστε όλα τα παραπάνω και … καλό βόλι. J

Δεν υπάρχουν σχόλια: